ในเวลาต่อมา
ไม่นานผมก็มายืนอยู่ที่หน้าประตูห้องของคุณเจมส์ และในขณะที่ผมกำลังยกหลังมือขึ้นจะเคาะ…
บานประตูก็เปิดออกพร้อมมือของคุณเจมส์กระชากอกผมเข้ามาในห้อง
“คุณเจมส์… ”
ผมอุทานด้วยความตกใจ ยอมรับว่ารู้สึกกลัวกับอารมณ์ที่ยากจะอ่านออกของผู้ชายคนนี้
“วันนี้กูอยากสนุก… ”
คุณเจมส์ผลักผมลงนอนบนเตียง คว้าเชือกเส้นใหญ่ที่เตรียมเอาไว้ มัดมือสองข้างของผมล็อกไว้กับเสาเหล็กพนักหัวเตียง
“จะเอาก็เอา… ขออย่างเดียว… อย่าทำแรงนะครับ… ”
บอกตรงๆ ว่าผมนึกกลัวว่าคุณเจมส์อาจจะเป็นพวกซาดิสม์ชอบความรุนแรง
ตลอดระยะเวลาหลายวันที่อยู่ในคฤหาสน์หลังนี้ผมยังไม่รู้จักคุณเจมส์เหมือนอย่างที่รู้จักนายท่านคีรีผู้เป็นเจ้าของคฤหาสน์
“ไม่ถึงตายหรอกน่ะ… อย่าปอดแหกสิวะ… ”
คุณเจมส์กราดเสียงใส่ผม…
ค่อยๆ ขยับขึ้นมาถอดกางเกงผมออกไปจากปลายเท้าจนช่วงล่างเปลือยเปล่าล่อนจ้อน
“เดี๋ยวมึงจะเสียวสุดๆ… ”
คุณเจมส์กล่าวขณะแก
