คุณครูของพี่เพลิง

Ep4

นลินนามีนัดกับเพื่อนวันเสาร์ไปนั่งชิลล์ในร้านเหล้าประจำอำเภอที่มีคนหนุ่มสาวไปนั่งค่อนข้างเยอะ เธอก็คนปกติ แม้จะเป็นครู แต่ก็มีโมเม้นนั่งดื่มกับเพื่อนตามประสาวัยรุ่น ทันทีที่เข้าไปในร้าน ปรากฏว่าคนเต็มไม่มีโต๊ะ ขณะที่กำลังจะถอดใจกลับ แต่เพื่อนเธอเจอคนรู้จัก เขาเลยชวนไปนั่งด้วย เธอก็เลยตอบตกลงเพราะว่ากันสองคน หาที่นั่งง่าย เพราะดูท่าอีกนานกว่าคนส่วนใหญ่จะลุก เพราะจะนั่งฟังเพลงเรื่อยๆ กว่าจะลุกก็เที่ยงคืนกันนู้นแหละ แต่ถ้าจะรู้ว่าโต๊ะที่ไป คือโต๊ะที่มีผู้ปกครองของ พรหมเทพ.. นั่งอยู่ด้วยเธอก็ถอยหลังไม่ทันแล้ว เธอได้แต่ถอนหายใจ อะไรจะซวยขนาดนี้

‘นี้ เพื่อนแจน ชื่อหลิน เป็นครูอยู่โรงเรียนxxx’ แจนเพื่อนเธอแนะนำเธอให้รู้จักกับคนในโต๊ะที่นั่งอยู่ก่อนซึ่งมีอยู่ 2 คน

‘นี้พี่วุฒน์ รุ่นพี่ฉันที่มหาลัย เธอยกมือไหว้ เพราะเขาเป็นรุ่นพี่เพื่อนเธอ ก็ต้องแก่กว่าเธออยู่แล้ว’ วุฒน์รับไหว้และแนะนำคนที่นั่งหน้าเรียบที่เอาแต่จิบเบียร์อยู่ในโต๊ะอีกคน

‘นี้แจน น้องที่มหาลัย กับเพื่อนเขา น้องหลินใช่มั๊ย เพื่อนพี่ เพลิง เปิดอู่ซ่อมรถอยู่ที่แถวๆหลังโรงเรียนน้องหลินแหละ’ พวกเธอก็ยกมือไหว้เขา อ๋อ เขาชื่อเพลิง หึ แต่ทำตัวเรียบนิ่งยังกะเจ้าชายน้ำแข็ง

‘น้องหลินดูเด็กจังนะครับ เป็นครูสอนมัธยม เด็กไม่แซวแย่เลยหรอครับ’ พี่วุฒน์ทักขึ้นมาเมื่อเห็นผิวใสๆ หน้าสวยๆของอีกฝ่าย ถ้าเขาเป็นเด็กนะคงชุ่มชื่นหัวใจพิลึกมีครูสวยระดับนางฟ้าแบบนี้มาสอน

‘ไอหลินมันหน้าเด็ก เด็กจีบมันเป็นแถว ไม่รู้วันไหนจะโดนไล่ออก’ เพื่อนเธอได้ทีแซวใหญ่

‘ไม่จริงค่ะ หลินดุ ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ ไม่มีใครมาจีบแบบนั้นหรอกค่ะ’ เธอรีบออกตัว เพราะเดี๋ยวผู้ปกครองจะมองเธอไม่ดี ยิ่งไม่ชอบขี้หน้ากันอยู่

‘น้องหลินสอน ม ไหน วิชาอะไรครับ’ พี่วุฒน์ชวนคุยต่อตามประสาคนมารยาทดี

‘หลินสอน ม 6 ค่ะ สอนวิทยาศาสตร์’

‘อ้าวยังงี้สอนน้องมึงเปล่า กูจำได้ ไอเพชรอยู่ ม 6 แล้วนิ’ วุฒน์หันไปถามเพื่อนที่นั่งอยู่ ซดเบียร์ราวกับหิวน้ำ เขาให้มานั่งชิลล์ ไปนี้ซดอย่างกับเครื่องสูบน้ำ

‘อืม’ ตอบรับประหยัดถ้อยคำราวกับกลัวดอกพิกุลจะร่วง

‘น้องหลินสอนด้วยหรอครับ เพชรน้องไอเพลิง’

‘สอนค่ะ เป็นที่ปรึกษาด้วย’ เธอรับคำอย่างเสียไม่ได้

‘โห งั้นคนกันเอง ครูที่ปรึกษาน้องมึง 55555 โลกกลมอยู่นะ’ วุฒน์ชวนคุย แต่เธอกับเพลิงก็เงียบกริบ จนเป็นแจนกับวุฒน์ที่ผูกขาดการสนทนาทั้งสองคน เธอแค่นั่งฟังเงียบๆ ส่วนเขา ก็กินเบียร์ราวกับอยากจะเมาเร็วๆ

นลินนานั่งหัวเราะที่พี่วุฒน์กับแจนต่างคนต่างแฉวีรกรรมตอนเรียนมหาลัย มีเพลิงคนเดียวที่โดนตัดของจากวงสนทนาซึ่งเขาก็ไม่ได้สนใจอะไร สักพักก็มีวัยรุ่นสองคน เดินตรงเข้ามาขอเบอร์เธอ แต่เธอก็บอกปฏิเสธไป สายตาคมของเขาหันมาจ้องมองเธอ เสน่ห์แรงนะ ยัยครูปากจัด ตอนนี้พอเริ่มดึกคนก็เริ่มเมา วันรุ่นที่นั่งโต๊ะติดกันด้านหน้าเริ่มเขม่นกัน จนมีการผลักดัน ชนกัน สักพักก็เริ่มมีการเข้าตะลุมบอนกัน จนร้านเละเทะไปหมด เพราะตีกันหลายคน คนในร้านเริ่มทยอยเช็คบิล เพราะกลัวโดนลูกหลง แล้วก็มีเสียงปืนดัง ปัง ปัง ปัง ติดต่อกันหลายนัด คราวนี้แหละ ชุลมุนไม่รู้ใครไปเห็น มีมือใหญ่เข้ามาฉุดเธอและลากพาวิ่งออกมาจากร้าน โดยเธอได้แต่กรี๊ดและปิดตา เพราะไม่รู้ว่ากระสุนปืนมาจากไหน และจะไปโดนใครบ้าง เธอวิ่งมาสักพักจนห่างออกมาจากร้านพอสมควร เธอถึงรู้ว่าคนที่ลากเธอมา คือ ผู้ปกครองของพรหมเทพ

‘คุณ คุณ ปล่อยมือฉันได้แล้วค่ะ น่าจะออกมาจากจุดที่เขาตีกันแล้ว’ เพลิงได้ยินก็ปล่อยมือหญิงสาวทันที นลินนากดโทรศัพท์หาเพื่อนแต่แจนก็ไม่รับ เพลิงเห็นท่าทีร้อนใจของเธอ เลยกดโทรหาวุฒน์ให้เผื่อทั้งคู่วิ่งไปด้วยกัน วุฒน์รับพอดีและบอกว่าเขากับแจนวิ่งขึ้นรถและขับมาอีกทางนึง ตอนนี้จัดที่พวกเธออยู่ห่างไกลกันพอสมควร แจนเลยบอกให้วุฒน์ ขับกลับมารับเธอ แต่เธอก็ต้องตกใจเมื่อชายหนุ่มพูดไปว่า

‘มึงพาน้องไปส่งได้เลย เดี๋ยวกูพาครูขอไปเพชรไปส่งเอง จะได้ไม่ต้องย้อนไป ย้อนมาเสียเวลา’ นลินนาตกใจ เพราะอธอไม่ได้สนิทกับเขาสักหน่อย จะให้รบกวนให้เขาไปส่งเธอยังงัย

แจนเกรงใจ แต่พวกเขาก็ไปไกลพอสมควรแล้ว ถ้าย้อนกลับมาก็เสียเวลาอีก

‘ไม่ต้องห่วง กูรู้จักกับครูไอเพชร เคยไปเยี่ยมบ้านกูมาแล้ว เดี๋ยวกูพาไปส่งถึงบ้าน’ เพลิงพูดย้ำเพื่อให้เพื่อนเธอสบายใจ แต่หญิงสาวไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่ เพราะเธอไม่ได้สนิทกับเขา

‘เดี๋ยวเดินกลับไปที่ร้าน ฉันกลับเองก็ได้ค่ะ เรียกรถมารับ’ ฉันออกตัวเพราะเกรงใจที่เขาตเองไปส่ง

‘ฉันไปส่งเอง’ อีกคนตอบเสียงเรียบๆ เย็นตามสไตล์เขา

‘เพิ่งรู้ว่าครูก็เที่ยวร้านเหล้าด้วย’ เขาพูดกับเธอหรอ

‘เที่ยวได้ซิ ไม่มีกฏข้อไหนห้าม ครูก็คนนะคะ’ ฉันพูดหน้าตึง ตอนอยู่ต่อหน้าคนอื่น เงียบ ขรึม เก็ก แต่พออยู่กับฉัน หมาในปากก็ทำงานทันที