“แล้วเดิมทีผมอยู่ที่ไหนครับ” เขาถามต่อ ยิ่งทำให้เอิงเอยต้องงัดมันสมองมาหาคำตอบมากขึ้น
ให้ตาย! เธอจะไปรู้ได้ยังไงว่าเขามาจากไหน บังเอิญรู้ชื่อก็ดีแค่ไหนแล้ว จะทำยังไงดีล่ะ ขืนอยู่แบบนี้เขาจะต้องตั้งคำถามไปเรื่อย ๆ แน่ และเธอคงแถได้ไม่หมดทุกข้อ
“โอ๊ะ! แผลที่หัวนายน่าจะหายดีแล้วนะ นายอยากไปสระผมไหม ผมนายมีคราบเลือดแห้งติดอยู่น่ะ” จู่ ๆ เธอก็เปลี่ยนเรื่อง นั่นทำให้พันเพลิงสางเส้นผมสีดำขลับไฮท์ไลท์เทาสว่างของตัวเอง และพบว่ามันพันกันยุ่งเหยิงน่าดู เพราะมีคราบเลือดแห้งกรังเกาะอยู่กับเส้นผมของเขา
“พี่จะสระให้ผมเหรอ ผมมองไม่เห็นแผลตัวเองนะ” เขาเอ่ยมา ทำให้คนฟังได้แต่ยิ้มเจื่อน มันเรื่องอะไรที่เธอจะต้องสระผมให้เขาด้วย แต่ว่าถ้าเธอไม่ทำให้ เขาก็ต้องวนตั้งคำถามไม่เลิกแน่
“อ่า...ก็ได้นะ พี่สระให้นายก็ได้” สุดท้ายแทบจะกัดฟันพูดทีเดียว
“ไปกันครับ” พันเพลิงยิ้มออกมาแล้วรั้งข้อมือเล็กให้ลุกขึ้น ใน
