“อ๊า...อื้อ...ฮึก! อ่าส์...พันเพลิงนายหยุดนะ!” เธอตะบี้ตะบันทุบบ่าเขาเท่าที่เรี่ยวแรงยังมี ทว่าพันเพลิงเวลานี้เหมือนคนไม่รับรู้อะไรเลย กลีบปากของเขาเอาแต่ซุกไซ้ไปทั่วใบหน้าเธอ ฟอนเฟ้นมือใหญ่ที่ร้อนราวกับเปลวไฟไปทั่วอณูผิว ยิ่งตอนที่เขาก้มลงมาแล้วขบดูดที่ข้างลำคอ เอิงเอยก็ถึงกับร้องครางลั่น นัยน์ตาของเธอสั่นระริกอย่างหวาดหวั่น
“จ๊วบ...แฮ่ก ๆ อ่าส์...พี่เอยอยากทำครับ ฮึก!” เขาเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นพร่า แววตาจดจ้องเธอราวกับเหยื่อไร้ทางหนี ทำให้เอิงเอยส่ายหน้าปฏิเสธเป็นระวิง
“ไม่ได้! พอได้แล้ว”
“แฮ่ก ๆ ผมร้อนจะตายอยู่แล้ว ฟอด...อ่าส์! พี่เอย...อยากทำครับ ฮึก! อื้อ...แม่งเอ้ย!” เสียงของชายหนุ่มที่ร้องออกมาอย่างคนเจียนคลั่ง ทำให้เธอมองเขาด้วยอาการตื่นตะลึง พันเพลิงทรมานและร้อนไปทั้งสรรพางค์กาย ราวกับร่างกายถูกห่อหุ้มไปด้วยเปลวไฟร้อนแรง หัวใจของเขามันเต้นแรงมาก ไม่ไหว...เขาต้องได้ปลดปล่อย
