...
วันหยุดเสาร์อาทิตย์ผ่านไปอย่างรวดเร็วเพราะกว่าเธอจะขุดตัวเองออกจากที่นอนก็ได้ครึ่งค่อนวัน สภาพร่างกายร้าวรานเหมือนคนออกรบเจอสงครามมาร่วมปีทั้งที่มันแค่สองคืน แต่เป็นสองคืนติด และยังเป็นสองคืนที่กินเวลาไปหลายชั่วโมง
เธอแบกร่างหนักอึ้งที่ผ่านการทำธุระส่วนตัวเรียบร้อยอย่างยากลำบากออกจากห้อง เจอกับตัวต้นเหตุที่เปิดประตูระเบียงใหญ่ไว้แล้วนั่งสูบบุหรี่อยู่ที่โซฟากลางห้อง และน่าหมั่นไส้ที่เขาปรายตามองเธอเล็กน้อยไม่สนใจอะไรเลย
ตุบ! มิ้งทิ้งตัวนั่งข้างกายน้ำเหนืออย่างแนบชิด เอนหัวซบไหล่แกร่งกอดร่างสูงเอาไว้ราวกับความสัมพันธ์ของเธอกับเขามันดีเหมือนคู่รักซะอย่างนั้น
“หิวข้าว” เธอบอกเขาออกมาเสียงอ่อน
“หากินเอง” น้ำเหนือแกะมือเธอออกแล้วพูดขึ้นอย่างไร้เยื่อใย
“มิ้งจะตายแล้วนะเหนือ ทำกับมิ้งขนาดนี้ดูแลกันหน่อยไม่ได้หรอ” เธอพูดอย่างน้อยใจ มองหน้าเขาอย่างไม่สบอารมณ์
“กูไม่เคยดูแลผู้หญิงที่เอาจาก
