...
ผ่านเข้าวันที่สามหลังจากวันหยุดที่เธอป่วย สามวันที่เธอกับน้ำเหนือยังคุยกันคำทะเลาะกันสองคำเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน แต่สิ่งหนึ่งที่มิ้งรับรู้ได้คือ ไม่ว่าจะเถียงกันยังไง ทะเลาะกันแค่ไหน แต่น้ำเหนือก็ไม่ได้เอ่ยปากไล่เธอเหมือนที่ผ่านมา เขาไม่เคยพูดเรื่องให้เธออยู่หรือให้เธอเก็บของไปอีกเลย
แน่นอนว่ามิ้งได้ใจไม่น้อย เป็นความรู้สึกที่ว่าคำขอของเธอที่บอกเขาในวันนั้นเป็นผล ทำให้เธออดคิดไม่ได้ว่าเขาก็มีความรู้สึกกับเธอพอที่จะยอมถอยให้บ้าง ไม่ใช่เอาแต่ทำร้ายหาเรื่องเธอไม่หยุด
ด้วยความอารมณ์ดีวันนี้ที่เลิกเรียนเร็วก็ไม่รอช้าที่จะชวนเพื่อนมากินข้าวที่คณะวิศวะฯ คณะใหญ่ที่มีโรงอาหารเป็นของตัวเอง แต่ก็ใช้ร่วมกับคณะใกล้เคียงเหมือนกับโรงอาหารคณะอื่นๆ
ซึ่งข้อเสียเดียวของน้ำเหนือที่ยังทำให้เธอหงุดหงิดซ้ำๆ เลยก็คือ ส่งข้อความหาไม่อ่าน หรืออ่านไม่ตอบ โทรหาก็ไม่รับ ทำให้คนที่อารมณ์ดีก่อนหน้าหงุดหงิดหน้าเหว
