ตึกตึกตึกตึกตึก
"เอร้ย~ ลงมาจากรถด้วยกันอีกแล้วง่า~ เมื่อคืนมีอะไรอัปเดตหรือเปล่าน่า~" ทันทีที่ฉันวิ่งมาถึงหน้าคณะ เสียงแซวจากยัยเพอร์ลี่ที่ยืนยิ้มบิดตัวไปมาก็ดังขึ้นทันที
ฉันที่เห็นว่าเพื่อนทั้งสองคนยืนรออยู่ตรงนั้นแทบจะเอากระเป๋าสะพายของตัวเองมาคลุมหัวทันที อายมาก ฉันว่าเพอร์ลี่กับน้ำตาลต้องรอแซวเรื่องเมื่อคืนอยู่แน่ๆ
"พวกแกมาถึงนานแล้วเหรอ"
"แหม่ๆ ทำเป็นเฉไฉว่ะแพร เป็นไงมาไงอีกล่ะน้อถึงได้มาด้วยกันอะ เล่ามาๆ" เฮ้อ~ ยัยเพอร์นะยัยเพอร์มันไม่ได้สังเกตเห็นเลยใช่ไหมว่าฉันอายจนทำหน้าไม่ถูกอยู่แล้ว มันก็ยังวนมาแซวอยู่อีก นังเพื่อนบ้านี้
"เมื่อคืนจำอะไรได้บ้างไหม ว่าแกทำอะไรลงไปบ้าง" น้ำตาลที่ยืนอมยิ้มเอ่ยถามฉันอีกคน ถามจริงๆ เถอะ นี่พวกมันเป็นอะไรเนี่ย แล้วประเด็นคือเริ่มจะไม่ใช่พวกมันเท่านั้นด้วยแล้วนะที่ยืนแซวทำหน้าอมยิ้มยิ้มน้อยยิ้มใหญ่แบบเคอะเขินอะ
เป็นทั้งคณะแล้วมั้ง ก็เพื่อนร่วมรุ
