หลายนาทีต่อมา....
หลังจากที่นั่งรถออกจากตัวโรงแรมมาได้สักพัก ระหว่างทางที่รถกำลังวิ่งบนสะพานแม่น้ำใหญ่แพรวาก็ค่อยๆ ขยับตัวจากพนักพิงมองวิวนอกหน้าต่างรถด้วยสายตาเหม่อลอยเพราะแอลกอฮอล์ยังค้างอยู่ในร่างกายอาการมึนๆ กรึ่มๆ ตามประสาคนเมาจึงทำให้เธอเป็นอย่างที่เห็น และเพราะแบบนั้นเธอจึงไม่รู้ตัวว่าตัวเองเอาหน้าแนบกระจกรถมองวิวข้างทางด้วยสายตาเหม่อลอยตอนไหน รู้ตัวเองอีกทีแก้มก็ติดกับกระจกรถไปแล้ว
เมื่อกี้เธอคงดื่มไวน์เยอะไปใช่ไหมตอนนี้ถึงได้รู้สึกมึนๆ ตาลอยแบบนี้ แต่วิวข้างทางตอนนี้ก็สวยจัง
"เฮีย แพรยังไม่อยากกลับอะ จอดรถก่อนได้ไหม" ใบหน้าสวยของแพรวาหันไปบอกไคโรหลังจากที่จู่ๆ เธอก็มีความรู้สึกอยากลงจากรถแล้วเดินออกไปรับลมที่ริมขอบสะพานแม่น้ำมองดูวิวกลางคืนของเมืองหลวงไปเงียบๆ และมันคงจะสดชื่นมากแน่ๆ ถ้าลมแรงๆ เย็นๆ ในเวลากลางคืนพัดเข้าหน้าของเธอไปด้วย
ด้านไคโรที่ได้ยินแฟนสาวเอ่ยขอแบบนั้น แวบ
