เช้าวันต่อมา...
ปึก!
เฮือก!
"โอ้ยเฮีย แพรตกใจหมด แล้วมายืนทำอะไรหน้าประตูห้องแพรเแต่เช้านี่ย" แพรวาตกใจเฮือกใหญ่หลังจากที่เปิดประตูห้องเตรียมจะออกไปเรียนแต่ดันเจอร่างสูงกับหน้านิ่งๆ ของไคโรยืนจังก้าอยู่หน้าประตูห้องแบบที่ไม่ทันได้ตั้งตัวซะก่อน
"จะไปเรียนแล้วใช่ไหม"
หืม?
แพรวาเลิกคิ้วขึ้นด้วยความสงสัยเล็กน้อยหลังจากที่ถูกคนตัวสูงในชุดช็อปสีแดงประจำคณะวิศวะเอ่ยถามออกมา เธอค่อนข้างที่จะแปลกใจที่จู่ๆ ไคโรก็เอ่ยถามแบบนั้น
"ใช่ค่ะ เฮียถามทำไมเหรอ"
"อืม งั้นก็ไปเรียนด้วยกัน" ไคโรตอบเสียงเรียบท่าทางอึกอักอย่างทำตัวไม่ถูกเล็กน้อยที่ต้องมายืนพูดแบบนี้กับแพรวา เพียงเพราะหนึ่งเขาต้องทำดีตามที่เธอต้องการ สองเขารู้สึกไม่ชอบใจที่คำพูดเมื่อคืนของแม่กวนใจของเขาจนเกือบนอนไม่หลับทั้งคืน
'สวยอย่างหนูแพรวามีคนมาแอบจองเยอะ'
เหอะ! ให้ตายเถอะรู้สึกไม่ชอบประโยคนี้ของแม่ฉิบเป๋งเลย
"ปะไปเรียนด้วยกันเหรอ
