Cairo part
หลังจากที่ไอ้นักรบมันทิ้งให้ผมนั่งดื่มเบียร์คนเดียวส่วนตัวมันเดินหนีเข้าห้องนอนไปแล้ว แขกที่นั่งหน้าซึมเพราะเสียใจที่โดนเมียไล่ออกจากห้องอย่างผมก็ได้แต่นั่งมองกระป๋องเบียร์ในมืออย่างเหม่อลอยคนเดียวต่อไป ให้ตายเถอะว่ะ กะว่าจะมากวนมันกับลูกพีชเพราะแค้นที่มันวางกฎบ้าบอที่ห้ามให้เด็กปีหนึ่งรู้ความลับพี่วินัยนั่น แล้วเป็นไง ผมเป็นพี่วินัยส่วนเมียเป็นเด็กปีหนึ่ง โคตรจะไม่แฟร์กับผมเอาซะเลย
แต่ดูมันผู้ที่ออกกฎสิวะ เข้าไปนอนเฉยเลย สุดท้ายแล้วคนที่ไม่รู้ว่าจะทำอะไรต่ออย่างผมก็ได้แต่นั่งมองกระป๋องเบียร์อย่างคนสิ้นหวัง คิดถึงยัยใจร้ายที่ไล่ออกจากห้องก็คิดถึง อยากทำเป็นไม่สนใจแล้วกลับลงไปหาใจจะขาด ต่อให้จะโดนยัยเด็กนั่นด่าว่าก็จะตีมึนสู้ แต่พอมาลองคิดดูดีๆ แค่โดนขึ้นเสียงเมื่อตอนเย็นหัวใจของผมยังสั่นวาบเป็นว่าเล่นเลยแล้วนับประสาอะไรกับการที่จะลงไปหาตอนนี้ เพราะฉะนั้นก็ต้องล้มเลิกความคิดนั้
