หลายนาทีต่อมา...
CAIRO PART
หลังจากที่ผมเดินหนีไอ้พวกนักรบขึ้นมานั่งเรียน ผมก็แทบจะนั่งเรียนแบบปกติสุขอย่างเช่นทุกวันไม่ได้อีกเลย เหตุผลเพราะสมองของผมเอาแต่นั่งคิดอะไรไม่รู้มากมายเต็มหัวไปหมด แต่ที่ทำให้คนที่มีแต่ความสงบสุขแบบผมหงุดหงิดจนเรียนไม่รู้เรื่อง เห็นทีก็จะมีแต่เรื่องที่ผมเผลอตัวปล่อยอาการหงุดหงิดให้เพื่อนๆ ได้เห็นไปก่อนหน้านี้นี่แหละ
ซึ่งโดยปกติแล้วเวลาที่มาเรียนทุกเช้าผมจะไม่มีสีหน้าหรืออารมณ์ใดเลยนอกจาก ความนิ่งกับสีหน้าที่เรียบเฉย แต่วันนี้ผมดันหงุดหงิดแต่เช้า และไอ้คนที่มันทำให้ผมไม่ปกติแบบนี้ก็มีอยู่แค่คนเดียว นั่นก็คือยัยเด็กตัวแสบที่มาอ่อยผมเมื่อคืนจนเลยเถิดลึกซึ้งจนได้อย่าง 'แพรวา'
ยัยเด็กนั่น จู่ๆ ก็ทำให้ชีวิตที่สงบสุขของผมพังลงไม่เป็นท่าเลยให้ตายเถอะ
"มึงนั่งเหม่อขนาดนี้ มีใครกำลังอยู่ในความคิดของมึงหรือไง"
"เสือก" ทันทีที่ได้ยินไอ้มาร์ตินซึ่งนั่งเรียนอยู่ข้างๆ ผ
