“มิ้นต์” น้ำเสียงกระซิบกระซาบ สายตาล้นเหลือเล่ห์นัย หัวใจของเขาคงเต้นรัวด้วยความตื่นเต้น
“คะพี่หมอก”
“ไหนบอกจะเลิกกัน พี่ลองแย่บถามนายเมฆ มันไม่เห็นรู้อะไรเลย”
เธอยิ้มกริ่ม “เพราะมิ้นต์ไม่ได้บอกให้เมฆรู้ไงคะ ก่อนที่เราจะเจอกันคืนนั้น มิ้นต์จับได้ว่าเมฆพายัยสามานอนที่ห้อง”
“สา!”
“ใช่ค่ะ เพื่อนสนิทของมิ้นต์เองค่ะ”
“อย่างนี้นี่เอง”
“มิ้นต์ไปช่วยคุณปู่รับแขกก่อนนะคะ คุณปู่ท่านเรียกแล้วค่ะ” กลิ่นเกสรผละจากหมอกเมือง เดินผ่านลุงสรรชัย อาสงครามและคุณพ่อสราวุธที่ต่างก็มองเธอด้วยสายตาละห้อยเสียดาย สามพี่น้องคงติดใจเธอจนยากจะถอนตัวได้ในเวลานี้ เธอเชื่อว่าพวกเขาจะหาโอกาสเข้าหาเธออีกเท่าที่จะสามารถทำได้
คืนนี้...แทนที่เธอจะไปนอนที่บ้านของเมฆา แต่เธอกลับยืนยันจะนอนที่บ้านของคุณปู่เหมือนเดิม เมฆาก็เลยขอมานอนด้วย
“ไม่ได้หรอกเมฆ นี่บ้านคุณปู่นะ ไม่รู้จักเกรงใจผู้ใหญ่ เรายังไม่ได้แต่งงานกันสักหน่อย
