“มันแร่ดอย่างนั้นล่ะ แต่ไม่มีอะไรหรอก พี่บอกให้มันเอาผัวเป็นตัวเป็นตนดีกว่าเที่ยวไปกับคนโน้นคนนี้ เผลอ ๆ จะเจอแฟนชาวบ้านเข้าให้วะอีก ว่าแต่จวงกำลังจะไปไหน”
“ไม่ไปไหนหรอกพี่หวัง...อืม...ให้จวงช่วยอะไรไหมจ๊ะ จัดสวนนี่จวงก็ทำเป็นเหมือนกันนะ”
“เหรอ...เอาดิ...ช่วยก็ดีเหมือนกัน ช่วยยกกระถางดอกไม้เล็ก ๆ มาวางให้พี่ก็ได้ พรวนดินนี่พี่ทำเองเดี๋ยวมือสวย ๆ เลอะหมดนะ”
“ทำอะไรกันอยู่”
เสียงดังแทรกเข้ามาทำให้การสนทนาของหวังและจันทร์จวงหยุดชะงัก ทั้งสองหันไปพร้อมกันเห็นนายหัวชาญเดินเข้ามา หวังรีบตอบว่า
“อ้อ...ผมก็มาจัดสวนตามคำสั่งนายหัวล่ะครับ พอดีจวงเดินผ่านมาแล้วเขาจะช่วย”
“ใช่จ้ะนายหัว” จวงรีบเสริม “จวงเตรียมมื้อเที่ยงไว้ให้นายหัวเสร็จแล้วก็เลยเดินมาที่สวนดอกไม้ เห็นพี่หวังทำงานคนเดียวเลยอยากช่วย”
“ไม่ต้องช่วยไอ้หวังหรอก นี่มันงานของผู้ชาย เธอมีหน้าที่อะไรก็ไปทำของตัวเองจะดีกว่า”
ชาญพูดหน้าบึ้
