“อ๋อ คุณณนค่ะ ไปทำงาน”
“คุณณนเหรอ...” เชอรี่ทำหน้าตาตื่น “แล้วทำไมเขาไม่รอฉันเนี่ย อุตส่าห์รีบมา” หญิงสาวบ่นอุบอย่างไม่พอใจ ก่อนจะหันไปสั่งสาวใช้เสียงกระด้าง
“ยืนเซ่ออยู่ทำไม ไปหยิบกระเป๋าหลังรถสิ”
“กระเป๋าใครคะ...” สาวใช้ถามด้วยความแปลกใจ แต่เชอรี่ตวาดกลับด้วยความรำคาญ
“ก็ฉันจะมาอยู่ที่นี่ในฐานะว่าที่เมียของคุณณนยังไงล่ะ จำเอาไว้ซะด้วย อย่าทำให้ฉันโมโห เอาไปไว้เร็ว...”
สาวใช้พูดไม่ออก ได้แต่ทำหน้าเหวอ จำต้องเดินไปหยิบกระเป๋าเดินทางใบใหญ่สองสามใบของผู้หญิงที่พึ่งจะมาเป็นแขกอยู่เมื่อวาน แต่วันนี้หอบผ้าหอบผ่อนมาอยู่ซะแล้ว เพื่อเอาไปเก็บตามคำสั่ง แต่กำลังจะเดินเข้าไปในตึก เสียงแหลม ๆ ของผู้หญิงคนเดิมก็แผดขึ้นเสียก่อน
“เอาของไปเก็บที่ห้องคุณณนเลยนะ คืนนี้ฉันจะนอนห้องคุณณน...”
เชอรี่พูดด้วยรอยยิ้ม นัยน์ตาแพรวดาว แต่สาวใช้กลับทำหน้าตกใจ
“ไม่ได้นะคะ คุณณนเธอเอาหนูตายแน่...”
“เธออยากตายเ
