เมฆาเปิดประตูห้องนอนเข้ามาเป็นจังหวะเดียวกับที่ดามิกำลังจะเดินออกไปพอดี
"จะออกไปไหนคะ" ร่างแกร่งตรงเข้าไปหาภรรยา ก่อนจะรั้งตัวมากอดเอาไว้แล้วเหลือบสายตาคมไปมองลูกชายที่หลับอยู่บนเตียง "ลูกหลับอีกแล้วเหรอ"
"ค่ะ"
"แล้วหนูจะออกไปไหน" ใบหน้าคมก้มลงมองร่างเล็กที่ตัวเองกอดไว้ ก่อนจะเอ่ยถามออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
"เห็นตั้งแต่กรเข้าไปก็ทำท่าทางไม่ค่อยดี กลัวมีเรื่องอะไร"
"อ่า ดูออกเลยเหรอ"
"ก็คุณให้ฉันกับลูกออกมา มันก็ยิ่งเป็นไปได้นี่นาว่าคงจะมีเรื่องอะไรที่ไม่อยากให้รู้"
"ไม่ได้เรื่องใหญ่อะไร แค่เรื่องธุรกิจ"
"งั้นไม่มีอะไรแล้วใช่ไหมคะ คุณจะเข้ามานอนด้วยแล้วใช่ไหม"
"เดี๋ยวต้องออกไปคุยงานค่ะ"
"..."
"ธุรกิจมีปัญหานิดหน่อย ฉันรีบไปจัดการแล้วจะรีบกลับมาหา ไม่ต้องกังวล โอเคไหมคนสวย หืม" มือหนายกขึ้นจับไปที่กรอบหน้าสวย พลางใช้นิ้วเกลี่ยไปตรงพวงแก้มขาวเนียนที่เงยหน้ามองเขาอยู่ด้วยสีหน้าเป็นก
