"ฮึก คอปเจ็บ" เสียงร้องไห้ของคอปเตอร์ดังขึ้น เป็นจังหวะเดียวกับที่เมฆาขับรถมาจอดตรงหน้าอาคารเรียนพอดี...
ทันทีที่เห็นเหตุการณ์ตรงหน้า เมฆาก็รีบลงจากรถตรงเข้าไปหาพะพิงทันที
"ทำบ้าอะไรของเธอ" เสียงเข้มเอ่ยออกมาด้วยสีหน้าเรียบนิ่งแต่กลับเต็มไปด้วยความโกรธ ยิ่งเห็นลูกชายรีบลุกวิ่งมากอดขาแล้วน้ำตาอาบแก้ม ความอดทนของเขาก็แทบจะหมด...
ขาแกร่งก้าวไปตรงหน้าพะพิง กำลังจะยกมือแกร่งขึ้นฟาดไปที่ใบหน้าสวยของภรรยาเก่าแต่ก็ต้องชะงักไป...
เพี๊ยะ! ดามิเดินเข้ามาแทรกระหว่างเมฆากับพะพิง มือเล็กยกขึ้นฟาดไปที่ใบหน้าสวยของภรรยาเก่าเมฆาเต็มแรง เมฆาถึงได้ถอยตัวกลับมาอุ้มลูกชายเอาไว้แทน
"อีดามิ" พะพิงดึงดามิเข้าหาตัว กำลังจะยกมือขึ้นตบดามิคืนแต่ก็ไม่ทัน ดามิยกเท้าถีบไปที่หน้าท้องของพะพิงจนเซล้มลงไป ก่อนจะรีบเข้าไปคร่อมตัวไว้แล้วฟาดมือไปที่หน้าของพะพิงซ้ำ...
"กล้าดียังไงมาทำลูกฉันแบบนี้" เสียงที่พูดออกมาด้วยน้ำ
