36
1 อาทิตย์ ผ่านไป
ผมนั่งเฝ้าเด็กน้อยของผมมาหนึ่งอาทิตย์แล้วเธอยังไม่มีทีท่าว่าจะฟื้นเลยผมกลัวว่าเธอจะเป็นอะไร ถึงหมอบอกว่าไม่เป็นไรก็ตามเถอะ ผมกลัวสูญเสียเธอไป แค่คิดว่าอนาคตไม่มีคนตัวเล็กอยู่ข้างกายผมก็จะบ้าตายแล้ว
"ฟื้นเถอะนะเด็กน้อย ฟื้นมาฟังคำบอกรักของป๋านะคะ ป๋าขอร้อง"ผมนั่งกุมมือเธออยู่ข้างเตียงไม่มีห่าง ข้าวปลาแทบไม่กิน
"นายครับทานข้าวก่อนเถอะครับ วันนี้ผมซื้อของโปรดนายมาให้ด้วยนะ"ไอ้ธิวที่คอยซื้อนั่นซื้อนี่มาให้ผม คอยไปทำธุระให้ทุกอย่าง พูดขึ้นหลังจากผมไม่ยอมกินข้าว
"มึงเก็บไปเลยกูไม่กิน"ผมบอกปัด เอาแต่จ้องหน้าสวยซีดที่นอนคว่ำอยู่บนเตียง เธอนอนแบบนี้มาเป็นอาทิตย์แล้วนอนหงายไม่ได้เลยเพราะแผลที่บ่าข้างหลังมันจะฉีก
"นายคิดว่าถ้านลินฟื้นขึ้นมาแล้วเห็นสภาพนายแบบนี้เธอจะรับได้หรอครับ เธอรักนายเธอคงไม่ได้อยากให้นายอดข้าวอดน้ำเพื่อดูแลเธอหรอก"ไอ้ธิวเดินมาใกล้ๆผมแล้วพูดอย่างเหล
