หลายวันผ่านไป
แอลลี่ลุกขึ้นเช้ากว่าปกติของทุกวัน วันนี้เป็นวันจันทร์ที่เธอจะต้องไปเรียน ร่างเล็กบิดกายที่เมื่อยขบของตัวเองเบา ๆ เพราะเมื่อคืนได้นอนท่าเดียว...
และตัวปัญหาที่ทำให้เธอนอนท่าเดียวก็คว่ำหน้าลงกับหมอนใบใหญ่โดยที่ลำแขนตวัดเข้ามาโอบลำตัวของเธออยู่ในตอนนี้
หญิงสาวถอนหายใจออกอย่างหนักหน่วง ตลอดเสาร์และอาทิตย์ที่ผ่านมาเธอแทบจะไม่ได้กลับห้องตัวเองด้วยซ้ำ เพราะเขาเอาแต่ล่อลวงเธอให้นอนทอดกายใต้ร่างเขาอยู่สองวันเต็ม เสื้อผ้าที่สวมอยู่บนตัวก็เป็นเสื้อของเขาแทบจะทั้งสิ้น
ไม่มีสถานะที่แน่ชัดระหว่างพวกเธอทั้งสอง พวกเราคงแค่หาประโยชน์จากร่างกายของกันและกันเท่านั้น...
แอลลี่จับแขนของเขาออกจากลำตัวของเธอ แต่ก็เป็นเขาเองที่ครางอื้ออึงในลำคออย่างไม่จำยอม
"นี่ปล่อยก่อน ฉันจะลุกแล้ว" เธอเอ่ยบอกเขาพร้อมกับดึงรั้งแขนที่มีกล้ามเป็นมัด ๆ ให้หยุดกอดเอวของเธอได้แล้ว เพราะมีเวลาเหลือไม่มาก รถยังซ่อม
