Chapter 7
วันต่อมา...
13.00 น.
รถสปอร์ตหรูคันสีชมพูเงาวับยามที่แล่นอยู่บนท้องถนนมักจะสะกดทุกสายตาต่อผู้พบเห็น ยกเว้นก็แต่เจ้าขาที่พอเห็นรถปุ๊บก็ทำหน้าเซ็ง เพราะเธอรู้ว่าคนขับรถคันนี้โคตรจะงกและบ้ากามที่สุด
ในขณะที่เจ้าขานินทาเจ้าของรถหรูอยู่ในใจ ราวกับว่าฝ่ายนั้นมีพรายกระซิบ เพราะแทนที่เขาจะขับรถเลยผ่านไป แต่เขากลับขับมาจอดเทียบฟุตบาทตรงป้ายรถเมล์บริเวณที่เจ้าขายืนอยู่
เจ้าขาที่เห็นกระจกรถสปอร์ตหรูเลื่อนลง เธอรีบหันหน้าหนีแกล้งมองไปทางอื่น เพราะไม่อยากเสวนากับคนรวยอย่างเขา
“ไปไหนแว่น”
“...” แค่ประโยคแรกที่เขาทักทายก็ทำเอาเจ้าขาหัวร้อนผ่าว ๆ ‘ใครชื่อแว่นกันล่ะ’ เจ้าขาเถียงในใจ
“ไม่ได้ยินที่ฉันถามหรือไง” จากที่อารมณ์ดี ๆ ซีวิคก็ชักจะหงุดหงิดที่โดนยัยเด็กแว่นเมินใส่ราวกับเขานั้นเป็นธาตุอากาศ ต่างจากเมื่อคืนอย่างลิบลับที่อ้อนวอนไม่ให้เขาไล่เธอลงจากรถ มิหนำซ้ำยังขอร้องให้เขาไปส่งที่ห
