Chapter 22
เพียะ!!
หญิงวัยกลางคนตบหน้าซีวิคอย่างแรง จนชายหนุ่มเลือดกบปาก แต่คงจะไม่สาแก่ใจหญิงผู้นี้ละมั้ง เธอถึงได้ก่นด่าซีวิคด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราดดังลั่นห้องพักผู้ป่วยพิเศษ
“สารเลว! แกทำร้ายน้องทำไม!”
“ด่าจบแล้วก็ออกไปซะ” ซีวิคกัดฟันพูดน้ำเสียงนิ่ง แม้จะบังคับเสียงให้นิ่งเพียงใด แต่ความน้อยใจก็ถาโถมเข้ามาจนจุกอก เมื่อคนที่ได้ขึ้นชื่อว่า ‘แม่’ ทำร้ายเขา เพื่อปกป้องลูกอีกคน
“ไม่ต้องมาไล่ ฉันไม่ได้อยากอยู่กับคนอย่างแกนักหรอก!” จรัสดาวตะคอกใส่ซีวิคเสียงดัง
“คนอย่างผมมันยังไง” ซีวิคกำมือตัวเองแน่นด้วยความอดกลั้น ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปี จรัสดาวก็มักจะก่นด่าและด้อยค่าเขาอยู่เสมอ ต่างจากลูกอีกคน ที่จรัสดาวมักคอยกางปีกปกป้องและสรรเสริญเยินยอ
“งี่เง่า หัวร้อน ใช้แต่กำลังเหมือนพ่อแกไม่มีผิด”
“ถึงผมกับพ่อจะไม่ได้นิสัยดีนัก แต่ผมก็ไม่เคยฆ่าใคร”
“แกพูดถึงเรื่องอะไร” จรัสดาวทำสีหน้าเลิ่กลั่ก
