ยามตะวันลับขอบนภาจันทราโคจรมาเยือน พระสนมกุ้ยเฟยทรงจัดโต๊ะพระกระยาหารด้วยพระองค์เอง ยังมีข้าหลวงคอยช่วยจัด
ต้าหวางเสด็จกลับมาในตำหนัก ทรงได้กลิ่นหอมจากพระกระยาหาร พระองค์ทรงดำเนินไปยังห้องเสวย ทรงทอดพระเนตรเห็นพระสนมกุ้ยเฟยทรงถือผีผาอยู่เช่นนี้ ต้าหวางทรงแย้มพระโอษฐ์ ประทับนั่งตรงกันข้าม ทรงทอดพระเนตรเห็นอาหารห้าอย่าง
“วันนี้เจ้าทำอาหารพวกนี้หมดเลยหรือ”
“หม่อมฉันว่างจึงไม่รู้จะทำอะไร จึงคิดทำอาหารบ้านเกิดให้ต้าหวางลองเสวย”
“ข้าจะลองชิมดู” ต้าหวางทรงดำรัส กุ้ยเฟยทรงบรรเลงเพลงผีผาถวาย ต้าหวางทรงสดับรับฟังถึงเสียงดนตรีที่พระนางทรงบรรเลงไพเราะจับใจ พระนางทรงเล่นเพลงบ้านเกิดให้ต้าหวางทรงสดับจนจบเพลง ต้าหวางทรงดำรัสขึ้นว่า
“วิหกพลัดถิ่น เพลงพื้นบ้านของเมืองฉู่หวั่น”
“เพคะ หม่อมฉันไม่ได้เล่นผีผาเสียนาน อาจมีผิดบ้าง”
“ไม่เลย เจ้าเล่นได้ดีมาก” ต้าหวางทรงตรัสชม แล้วพระนางทรงส่งผีผาให้เม่ยเหนี
