ไป๋กุ้ยเฟยทรงประทับนั่งอยู่บนตั่งใหญ่ที่ประทับของต้าหวาง ความจริงกุ้ยเฟยทรงดำริจะไปโรงครัวแต่ไม่ทัน ทรงเห็นว่ายามนี้ใกล้เพลานัดหมายเต็มทน พระนางจึงประทับนั่งรอพร้อม อีกทั้งทรงประทับนั่งจัดดอกไม้ไปด้วย เม่ยเหนียงก้าวเดินเข้ามาพร้อมรายงานให้พระนางทรงทราบ
“สนมกุ้ยเฟยเพคะ นางกำนัลของอิ๋งฟูเหรินทรงเป็นไข้หวัดจึงมาได้เพคะ”
“แล้วส่งหมอหลวงไปดูอาการของพระนางแล้วหรือยัง” พระนางทรงตรัสถามด้วยความตกพระทัย เหม่ยฮัวจึงเอ่ยทัดทานขึ้น
“ฟูเหรินเพคะ อิ๋งฟูเหริน”
“อิ๋งฟูเหริน” ไป๋กุ้ยเฟยทรงตรัสแผ่วเบา
“ไม่เป็นอะไรมากเพคะ นางกำนัลของฟูเหรินได้บอกว่า พระนางเจ็บไข้ไม่ค่อยแข็งแรง ตั้งแต่ทรงพระเยาว์ และแคว้นเฉินของเราปกคลุมไปด้วยความหนาวตลอดปีทำให้ทรงเจ็บไข้ได้ง่าย” เม่ยเหนียงอธิบายใจความที่นางกำนัลของฟูเหรินกล่าว
“เช่นนั้นข้าจะไปดูอาการของนางเสียหน่อย” พระนางทรงพระดำรัสจบ พระนางลุกขึ้นจากตั่งพระที่นั่ง โด
