“ต้าหวาง” ไป๋กุ้ยเฟยทรงดำรัสแผ่วเบา พ่อค้าเองก็ไม่ได้ยิน พระองค์จึงหันองค์มาหาพระนาง ทรงใช้พระหัตถ์ปักปิ่นหยกลายเมฆาลงบนเกล้าพระเกศาของพระนางนางทันที
“เป่ยเยว่” ต้าหวางทรงดำรัสแก่กุ้ยเฟย
“เป่ยเยว่ ท่านตามข้ามาหรือ” พระนางทรงถาม พระหัตถ์ของพระองค์จับพระหัตถ์เรียวงามของนางออกจากร้านค้า แล้วทรงตรัสถาม
“เจ้าออกจากวังทำไมไม่บอกข้า ถ้าเจ้าอยากมาข้าจะพาเจ้ามาเอง”
“เห็นว่าท่านมีงานมากมาย จึงไม่อยากรบกวน”
“เพียงเจ้าบอกว่าอยากไปไหน ข้าจะทิ้งราชกิจเพื่อพาเจ้าไปทุกที่”
“ทำเช่นนั้นไม่ได้ ถ้าท่านทำเช่นนั้น ข้าจะโกรธท่านและโกรธตัวเองไปชั่วชีวิต” ไป๋กุ้ยเฟยทรงทอดพระเนตรต้าหวางตรงๆ ทรงแย้มพระโอษฐ์ พระนางทรงรู้สึกเขิยอายจึงหลบสายพระเนตร จึงย่างพระบาทตรงไปอีกร้านหนึ่ง ที่ชายของชำร่วย พระนางทรงหยิบกำไลหยกชิ้นหนึ่งขึ้นมาชูขึ้นให้ต้าหวางทรงทอดพระเนตร แล้วตรัสถามพระองค์
“สวยไหมเจ้าคะ ข้าจะคิดจะนำกำไลหยกชิ
