นารี....
"คุณ..อิฐ" ฉันตกใจไม่น้อยที่จู่ๆ ก็เจอคุณอิฐยืนจ้องหน้าฉันอยู่
"ฉันมีเรื่องจะพูดกับเธอ"
"เอ่ออ พูดกับนาเหรอคะ"
"แล้วคิดว่าฉันจะพูดกับใครกับผีบ้านผีเรือนรึไง" คือฉันแค่แปลกใจเท่านั้นที่จู่ๆ เขาก็มีเรื่องจะพูดกับฉันด้วยแถมยังมาแบบเงียบๆ
ฉันนั่งฟังเรื่องที่คุณอิฐเล่าจนจบ เรื่องของพ่อกับแม่ของฉันเองค่ะตอนแรกที่ได้ยินว่าท่านจะกลับมารับฉันไปอยู่ด้วยฉันดีใจมากเพราะฉันคิดมาตลอดว่าสักวันท่านจะต้องมารับฉันแต่แล้วความหวังและความดีใจของฉันก็ต้องพังทลายลงเมื่อรู้ว่าพ่อกับแม่ของฉันท่านทำงานอะไรฉันรับไม่ได้กับเรื่องพวกนี้แต่ถามว่าฉันโกรธฉันเกลียดท่านไหมที่ท่านทำอาชีพแบบนี้ฉันไม่มีสิทธิ์ไปโกรธไปเกลียดผู้ให้กำเนิดหรอกค่ะแม้ว่าท่านทั้งสองคนจะไม่ได้เลี้ยงดูฉันแต่ฉันก็สำนึกบุญคุณที่ท่านทำให้ฉันเกิดมา
"ปู่ของฉันท่านห่วงเธอมากท่านก็เลยขอให้ฉันทำดีกับเธอเพื่อให้พ่อแม่เธอไม่มีข้ออ้างในการพาเธอไป"
