เขาหันมามองเธอ สถานการณ์เปลี่ยนไปทันทีเมื่อเขารู้ว่าเธอกำลังอุ้มท้องลูกของเขาอยู่... เขารับรู้ได้ว่าเธอหนีเขาไปไหนไม่รอด... ความกังวลว่าเธอจะไม่ต้องการเขาอีกต่อไปนั้นมลายหายไปทันที...
เพราะเขารู้ว่าเธอไม่มีทางปฏิเสธพ่อของลูกไปแน่
“ผมมีทางเลือกสองทาง จะยอมแต่งงานดีๆ หรือว่ายอมด้วยการบังคับ” เขาเริ่มมีทางเลือกให้เธอ... แต่ทั้งสองทางก็คือเธอต้องยอมเขา
“ทำไมชีวิตฉันต้องเป็นอย่างนี้... ทำไม” ตติยาภาครวญครางปิ่มจะขาดใจ... มันก็เป็นอย่างที่เขาว่านั่นแหล่ะ เธอไม่มีทางหนีเขาไปไหนได้พ้น เพราะท้องขึ้นมาแล้วยังไงก็ต้องแต่งงานกัน จะมาหยิ่งทำตัวเป็นซิงเกิลมัมเลี้ยงลูกคนเดียวก็คงได้ขายหน้ากันทั้งวงศ์ตระกูล จะยืดเวลาออกไปท้องก็คงป่องให้เขาว่าร้ายเอาได้อีก...
คู่แต่งงานคู่ต่อไป ก็เป็นเธอกับสหภพ อย่างที่บิดาเขาได้ประกาศเอาไว้จริงๆ
“อย่าพูดอย่างนั้นสิตาล... คุณอาจจะไม่ได้ดีใจที่ท้อง แต่ผมดีใจที่สุดเลยร
