เท่านั้นเองเด็กสาวก็ถึงกับโล่งใจ หล่อนมองเข้าไปในห้องของป้าเจียงผ่านกระจกมืด ๆ แต่ก็ยังเห็นว่ามีคนนั่งอยู่ข้างในนั้นอีกสองสามคน ปั้นหยานึกเอะใจเลยถามว่า
“ญาติป้าเจียงมาเยี่ยมเหรอจ๊ะ เห็นอยู่ในห้องหลายคนเลยอ่ะจ้ะ”
“อะ...อ๋อ...คืองี้นะ”
ป้าเจียงขยับเข้ามาใกล้และพูดเบาเหมือนกระซิบ
“คือว่า...พวกที่อยู่ในห้องนั่นไม่ใช่ญาติอะไรหร๊อก มีญาติอยู่คนเดียวเป็นพี่ชายมาจากต่างจังหวัด ที่เหลืออีกสามคนเป็นเพื่อนป้า วันนี้เราตั้งวงกันน่ะ”
“จัดเลี้ยงกันหรอป้า...อืม...น่าสนุกนะจ๊ะ”
ป้าเจียงส่ายหน้า “เปล๊า...ไม่ได้ล้งไม่ได้เลี้ยงอะไรกันร๊อก แค่มาตั้งวงเล่นไพ่กัน...ชู่วว...อย่าเสียงดังไปเชียว ที่ป้ารบกวนให้หนูปั้นหยาไปซื้อผัดไทยมาเนี่ยเพราะเราสนิทกันน๊า และป้าเห็นว่าหนูเรียบร้อยน่ารัก เลยอยากจะรบกวน คิดว่าหนูปั้นหยาคงไม่เที่ยวกระโตกกระตากไปแน่ ปกติป้าให้ลุงทวีปเป็นคนออกไปซื้อให้”
“แล้ววันนี้ลุงไปไหนซะล่
