“ฉันไม่ต้องการให้ใครใกล้เธอ และก็ไม่ต้องการให้เธอไปใกล้ใครด้วย”
“มะ หมายความว่า...”
“ก็หมายความว่าฉันหวงเธอไง ชัดเจนหรือยัง”
“หะ หวง... แก้ว...”
“ยัยเด็กโง่ ทำไมต้องให้บอกตรงๆ เลยหรือไง ถึงจะเข้าใจล่ะ”
สุ่มเสียงของคนตัวโตเต็มไปด้วยความขบขัน ก่อนที่เขาจะประกบปากจูบลงมาอีกครั้งอย่างแม่นยำ
หล่อนรู้ดีว่ามันไม่ควร...
ไม่ควรจูบกันในรถที่บนถนนมีรถราวิ่งพลุกพล่านแบบนี้
แต่หล่อนหักห้ามใจไม่ได้เลย...
ปากของภัทรดนัยที่กำลังเคลื่อนไหวอยู่บนปากของหล่อนนั้นช่างหอมหวานเหลือเกิน
หล่อนรักเขาจัง...
เขาจูบหล่อนนานแค่ไหนไม่รู้ แต่หล่อนมารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่เขาถอนจูบออกไป แต่ยังคงเอาหน้าชิดใกล้ไว้เหมือนเดิม
หล่อนเม้มปากที่ถูกบดบี้จนเห่อบวมเป็นเส้นตรง ก่อนหน้างุดด้วยความขัดเขิน
“เย็นนี้ไปดินเนอร์กันนะ”
“คะ?”
“ตั้งแต่เราแต่งงานกันมา ยังไม่เคยออกไปดินเนอร์ด้วยกันเลยนี่ ไปด้วยกันนะ”
น้ำเสียงขอ
