ใต้ปีกมังกร

ลมพัดหวนมาเจอ 2

เบญจมินนั่งพิงหัวเตียงนอน พินิจคนที่ยืนสงบเสงี่ยมอยู่กลางห้อง หลังจากที่หญิงสาวอาบน้ำเสร็จเรียบร้อย กลิ่นหอมของสบู่อาบน้ำโชยเข้าจมูก จนชายหนุ่มเผลอสูดความหอมเข้าเต็มปวด

“มานี่สิ”

พริมาเงยหน้าขึ้นมองคนสั่ง หัวใจหญิงสาวเต้นระส่ำโครมคราม ลำคอแห้งผากเริ่มหายใจไม่ทั่วท้อง ยิ่งยามสบสายตาคมว่างเปล่าที่มองมา พริมายอมรับว่าเธอทำตัวไม่ถูกเอาเสียเลย

“เร็ว” เสียงเข้มร้องสั่งอีกครั้ง เมื่ออีกคนเอาแต่มองตัวเองอยู่เช่นนั้น

“ค่ะ” พริมารีบเดินเข้ามาหาคนออกคำสั่ง

เบญจมินรวบร่างบางลงมาที่เตียงนอน ผลักหญิงสาวนอนราบไปกับเตียง พร้อมกับขึ้นมาทาบทับไว้ด้วยความชำนาญ

พริมาตั้งตัวไม่ทัน ได้แต่ยกมือขึ้นยันแผงอกแกร่งไว้ สายตาทอดมองเบญจมินด้วยความหวาดหวั่นตื่นตระหนก

“จะกินไวน์หน่อยไหม เธอจะได้หายตื่นเต้น” มีหรือที่เบญจมินจะไม่รู้ ว่าคนใต้ร่างตื่นตระหนกแค่ไหน สีหน้าแววตาของหญิงสาวแสดงออกมาอย่างชัดเจน

“มะ ไม่ค่ะ” ปากคอก็สั่นจนพูดแทบไม่ออก เบือนหน้าหนีสายตาคมไปอีกทาง กลิ่นกายของผู้ชายคนนี้ ชวนให้พริมาใจเต้นระส่ำไม่เป็นจังหวะเอาเสียเลย

“สบตาฉัน มองหน้าฉันสิ” เอ่ยสั่งเสียงทุ้ม ที่แฝงไปด้วยพลังแห่งความต้องการ

กลิ่นหอมของเนื้อสาวผสมกับกลิ่นสบู่อาบน้ำ ที่ลอยเข้ามาแตะจมูก บวกกับความนุ่มนิ่มใต้ร่าง ทำให้เลือดในกายของเบญจมินสูบฉีดพลุ่งพล่าน ด้วยความต้องการ ที่ดูเหมือนจะติดเร็วกว่าทุกครั้งด้วยซ้ำ

พริมามองใบหน้าคมเข้มดุดัน ที่มีหนวดเคราขึ้นอย่างเป็นระเบียบ สบสายตาคมสีฟ้าอมเทาตามคำสั่งอย่างเลี่ยงไม่ได้

เหมือนต้องมนต์สะกด มีแรงดึงดูดให้เธอต้องจดจ้องอยู่ที่ดวงตาคู่นี้ ไม่อาจละสายตาหนีไปทางไหนได้อีก

เบญจมินจ้องมองแม่กวางน้อยเนื้อหอม ที่นอนสั่นอยู่ใต้ร่างอย่างพินิจพิจารณา มองริมฝีปากอิ่มสีชมพูระเรื่อน่าสัมผัส จนชายหนุ่มยากเข้าไปสัมผัสความนุ่มเสียเหลือเกิน ว่าจะนุ่มและหวานหอมเพียงใด

“รู้ใช่ไหม ว่าหลังจากจบคืนนี้ เธอไม่มีสิทธิ์มายุ่งวุ่นวายกับชีวิตของฉันอีก ไม่มีสิทธิ์เรียกร้องอะไรทั้งนั้น เพราะค่าตัวที่เธอได้ไป ฉันคิดว่าเธอได้มากกว่าค่าสินสอดด้วยซ้ำ” คำพูดดูถูกดูแคลน เสียดแทงหัวใจของพริมาให้เจ็บไปทั้งดวง ทว่านั่นคือเรื่องจริงที่พริมาไม่อาจแย้งกลับมาได้

สายตาที่มองไปยังเบญจมิน เต็มไปด้วยความเจ็บและเสียใจ แม้จะเป็นแค่เพียงช่วงเวลาสั้นๆ เพราะเจ้าตัวรีบปรับให้เป็นปกติเหมือนเดิม

แต่ก็ไม่อาจรอดพ้น สายตาของเบญจมินได้เลย แต่ที่แปลก คือทำไมชายหนุ่มจะต้องรู้สึกผิด เมื่อเห็นสายตาเสียใจของผู้หญิงคนนี้

หรือจะเป็นมารยาอีกรูปแบบหนึ่งของผู้หญิง เพื่อเพิ่มมูลค่าให้ตัวเอง คิดได้แบบนี้ ความรู้สึกผิดก็มลายหายไป เปลี่ยนกลับมาเป็นสายตาเย็นชาดังเดิม

“ฉันไม่เคยคิดอยากจะได้อะไร มากไปกว่าข้อเสนอที่ขอไป เมื่อฉันได้ในสิ่งที่ฉันต้องการ และคุณได้ในสิ่งที่คุณต้องการ ทุกอย่างก็จบค่ะ... แล้วไหนล่ะ สิ่งที่ฉันต้องการ” พริมากลั้นใจถามกลับ ถึงเงินค่าตัวของเธอในคืนนี้

หากเขาจะคิดว่าเธอเห็นแก่เงิน หน้าเงิน ก็คงไม่แปลก แต่ตอนนี้เงินก้อนนี้มันสำคัญกับเธอมากจริงๆ

เบญจมินเหยียดยิ้มมุมปาก เมื่อได้ยินประโยคสุดท้ายของหญิงสาว เอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มือถือ มากดเข้าแอพธนาคาร

สุดท้าย ก็หนีไม่พ้นอำนาจของเงินอยู่ดี!

“คนอย่างฉันไม่เคยเบี้ยวใคร” ว่าแล้ว ก็ส่งโทรศัพท์มือถือให้หญิงสาวดู

พริมามองหลักฐานการโอนเงิน ที่มีชื่อของเธอเป็นผู้รับเงิน และจำนวนเงินที่เธอต้องการ ซึ่งยอดเงินที่เธอขอไป คือหนึ่งล้านบาท ซึ่งไม่ใช่จำนวนน้อยเลยสำหรับเธอ แต่ตอนนี้จำนวนเงินมากมายขนาดนี้ เธอสามารถหามาได้แล้ว แม้จะด้วยการ...

พริมาอมยิ้มด้วยความดีใจและโล่งอก เพราะนั่นหมายถึงแม่ของเธอกำลังจะหาย เธอกำลังจะมีเงินไปรักษาแม่ของเธอแล้ว

แม่รอหนูนะ หนูมีเงินไปรักษาแม่แล้ว แม่จะหายแล้ว เราจะได้กลับมาอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมแล้วนะ

เบญจมินมองหน้าหญิงสาวที่ประดับรอยยิ้มอย่างเย้ยหยัน พร้อมกับความคิดที่ว่า

เงินมีอำนาจมหาศาลจริงๆ สินะ

เมื่อเห็นเงินก็ถึงกับยิ้มออกมา ทั้งที่ตอนแรกทำเหมือนไม่เต็มใจ ที่แท้ก็การแสดงนี่เอง เขาชักไม่แน่ใจแล้วสิ ที่อาทิตย์บอกว่าผู้หญิงคนนี้ยังบริสุทธิ์ จะเป็นเช่นนั้นจริงหรือไม่ หรืออาทิตย์ก็ถูกหลอกมาอีกเหมือนกัน