When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
หลังจากที่ส่งแพทริคกับเซฟเสร็จ พวกเราทั้งสี่ก็เดินกลับมานั่งดื่มกันต่อ โดยร้านเหล้าชื่อดังแห่งนี้เป็นร้านเหล้าที่มีห้องพักสำหรับลูกค้าอยู่ในตัว แน่นอนว่ามอสที่ค่อนข้างสนิทกับเจ้าของก็ได้ทำการจองห้องเผื่อเอาไว้สำหรับเหตุการณ์ที่คงคิดอยู่แล้วว่าจะต้องเป็นแบบนี้ งานวันเกิดใครในกลุ่มทีไร ก็มักจะมีคนเมาเป็นหมาแบบนี้ประจำ "โล่งขึ้นบ้างยัง" เสียงกันต์หันมาเอ่ยถามฉัน "ฮะ" ฉันทำหน้างงตอบกลับมันไป "ก็ไอ้แพทเมาหลับไปละ" ทันทีที่กันต์พูดจบ ฉันก็นิ่งไปอย่างเข้าใจในสิ่งที่เพื่อนกำลังจะสื่อ มันคงหมายถึงที่แพทริคไม่อยู่ตรงนี้แล้วสินะ "ก็...อืม ไม่รู้จะบอกยังไงว่ะ" ฉันไม่รู้จะบอกยังไงจริง ๆ คือมันก็รู้สึกหายใจได้โล่งกว่าเดิม แต่ก็ไม่ได้รู้สึกดี "พวกมึงเป็นแบบนี้กันมาสี่ปีแล้วนะเว้ย มันจะไม่ดีขึ้นเลยเหรอ ความสัมพันธ์ของพวกมึงน่ะ" กันต์ถาม ทำเอาฉันชะงักเงียบไม่ตอบ ไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากให้ความสัมพันธ์มันด

