ทันทีที่เข้ามาในบ้าน ชายหนุ่มก็พาหญิงสาวไปที่ห้องของเขา ก่อนที่เขาจะพาเธอไปที่โต๊ะอาหาร แล้วก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดโทรหาปลายสายที่ปรายฟ้าไม่มีทางรู้จัก
“เอาข้าวมาให้ฉันสักจานที่ห้องของฉัน เดี๋ยวนี้เลยนะ” ชายหนุ่มเอ่ยออกมาเสียงเข้ม แม้ว่าจะไม่พอใจเธอแค่ไหนก็ตาม แต่การปล่อยให้เธอตายทั้งที่ยังไม่ได้รับโทษใดๆ มันง่ายเกินไปสำหรับเธอ
[ค่ะ นาย] ปลายสายตอบออกมาอย่างนอบน้อม
“กลัวฉันตายมากนักเหรอ” ปรายฟ้าแค่นเสียงเอ่ยถามออกไป สิ่งที่เขาทำอยู่ตอนนี้ มันแสดงออกชัดเจนว่าเขากลัวว่าเธอจะตายเป็นอย่างมาก ถ้าเธอตายเขาก็คงไม่มีความสุขสินะ เธอจะไม่มีทางทำให้เขาสมหวังหรอกนะ ถ้าเขาเผลอเมื่อไหร่ เมื่อนั้นแหล่ะที่เธอจะจบชีวิตตัวเองเพื่อที่จะทำให้เขาไม่สมหวัง
“ใช่ เพราะถ้าตายตอนนี้คุณยังไม่ได้รับกรรมที่ทำกับน้องสาวผมเลย รออีกนิดนะ รอตายช้าๆ ผมไม่มีทางห้ามคุณแน่ๆ” ชายหนุ่มหันมามองหญิงสาวอย่างเลือดเย็น คนอย
