ตอนที่ 16
เขา.. ไม่ใช่ลูกของผมใช่ไหม
"สวัสดีครับ.. น้องเตชินใช่ไหมครับ"
"เรารู้จักกันแล้ว.. ผมชื่อเตชินคุณลุงชื่อลุงเธียร วันนี้คุณลุงจะมากินข้าวกับผมหรอครับ" ผมใช้ดวงตาที่ใสแจ๋วดั่งปลาทองที่ว่ายน้ำมองหน้าของคุณแม่ม่านฟ้าสลับกับใบหน้าของคุณลุงเจ้านายแม่ไปมาด้วยความสงสัย
"ใช่ครับ.. ลุงทานข้าวกับเตชินได้ไหม" ผมหรี่ตาลงเพื่อจับผิดทั้งสองคนที่มีท่าทางอึกอัก แต่ก็แค่แวบเดียวเท่านั้น ผมมองเห็นได้ชัดเจนว่าสายตาของทั้งสองนั้นดูเลิ่กลั่ก เหมือนลุงธันวาเวลาแอบผมไปโทรหาพี่เว่ยเอินแล้วพูดจาหวานลิ้นจนขนแขนผมพากันลุกขึ้นพึ่บพั่บ
"ได้ครับ.. คุณลุงถอดรองเท้าแล้วเข้ามาได้เลยครับ" ผมปล่อยมือที่กอดคุณแม่ออกมาจับมือของลุงเธียรให้เดินตามเข้ามาในบ้าน
"ก่อนทานข้าวแม่สอนว่าต้องล้างมือก่อนนะครับ" ผมบอกคุณลุงไปเบา ๆ ก่อนจะชี้นิ้วของผมชี้ไปที่อ่างล้างมือที่อยู่ในครัว
ผมมีความรู้สึกที่ถูกชะตากับคุณลุงเจ้านาย
