"มะ...เมียเหรอครับ" ชายหนุ่มรีบปล่อยมือจากเอวคอดแทบไม่ทัน
"พอดีเฌอชนเขาแล้วจะล้มเขาเลยช่วยไว้ ไม่ได้มีอะไรมากกว่านั้น"
"ไม่ต้องรีบแก้ตัวยังไม่ได้ถาม"
"หงึ" กล้าพูด ปากไม่ด่าแต่สายตานี่ด่าเธอไปไม่รู้กี่คำ
"ออกมาทำไม รองเท้าก็ไม่ใส่"
"ตื่นมาแล้วไม่เจอพี่เฌอตกใจ นึกว่าพี่ทิ้งเฌอกลับกรุงเทพไปแล้ว"
"ยัยโง่เอ้ย เมียทั้งคนจะทิ้งลงได้ไง...แล้วนี่คุณจะยืนฟังผมกับเมียคุยกันอีกนานมั้ย"
"ผะ...ผมจะไปเดี๋ยวนี้ล่ะครับ ขอโทษด้วยนะครับ เมื่อกี้ผมเองก็ไม่ได้เดินดูทางให้ดีเหมือนกัน"
"ไม่เป็นไรค่ะ"
"ต่อไปก็ช่วยดูให้ดีๆ หน่อยว่าผู้หญิงเขามีผัวหรือยัง ผมเป็นห่วงคุณนะถึงได้เตือน กลัวจะโดนผัวเขากระทืบเข้าสักวัน"
"ขอบคุณนะครับที่เตือน ถ้ายังไงผมขอตัวก่อนนะครับ"
เพียะ!
"โอ้ย! นี่เธอตีพี่ทำไม"
"ทำไมไปพูดกับเขาแบบนั้น เขาอุตส่าห์ช่วยเฌอนะ" เฌอแตมฟาดอกแกร่งไปทีหลังชายหนุ่มเดินจากไป
"ช่วยเหี้ยอะไร มันจ้อง
