สิบนาทีต่อมา...
"ทำไม่เป็นแล้วจะทำทำไม"
"ก็เฌอหิวนี่"
"หิวแล้วทำไมเฌอไม่ปลุกพี่"
"เฌอเห็นพี่เจคเหนื่อยก็เลยอยากให้นอนพักนานๆ นี่นา"
"เพนต์เฮาส์พี่เกือบไหม้เป็นจุลย์แล้ว ทีหลังอย่าทำอะไรเสี่ยงๆ แบบนี้อีก"
"เฌอขอโทษ ต่อไปจะไม่ทำอาหารที่นี่อีกแล้ว" เธอบอกอย่างน้อยใจผ่านน้ำเสียง สีหน้าและท่าทาง ทุกอย่างที่จะทำได้ให้เจค็อบรู้ว่าเธออยากให้เขาโอ๋ขนาดไหน
"ดี"
"อะไรนะ!" นี่เขาไม่คิดจะโอ๋เธอสักนิดเลยเหรอ
"พี่บอกว่าดี ต่อไปอยากกินอะไรก็บอกเดี๋ยวพี่ทำให้"
"พี่เจคทำอาหารเป็นด้วยเหรอ" ไอ้ความรู้สึกน้อยอกน้อยใจเมื่อครู่หายเป็นปลิดทิ้งทันที
"เป็น แต่ถนัดพวกอาหารฝรั่งมากกว่า รีบไปเปลี่ยนชุดสิ ออกไปตอนนี้ยังทัน"
"ไม่ไปแล้ว เฌออยากกินฝีมือพี่เจคมากกว่า"
"อยากกินอะไรล่ะ"
"สเต๊กหมูแบบมีเดียมกับมันบดง่ายๆ ก็ได้"
"นั่งรอแป๊บนึงแล้วกัน"
"เฌอไปนั่งดูพี่ทำในครัวด้วยได้มั้ย"
"หึ ติดผั
