ตั้งแต่เป็นคนแม่คนเฌอแตมก็กลายเป็นขี้คนขี้กังวลมากขึ้น กลัวนู่นนี่สารพัดโดยเฉพาะเชื้อโรค กว่าจะยอมพามาเบลล์ออกจากบ้านได้ ถ้าไม่นับรวมตอนพาไปหาหมอ เจ้าเล็กก็อายุครบหกเดือนพอดี
"แอ้ๆๆ"
"อ้อแอ้เสียงดังแบบนี้สงสัยจะเก็บกด" พลับพลึงว่าขำๆ วันนี้สามสาวนัดกันออกมาช็อปปิงคลายเครียดที่ห้างสรรพสินค้าหรูใจกลางเมือง
"เอาแต่มองเสื้อผ้าสวยๆ ซะด้วยเหมือนแกตอนสาวๆ เลยยัยเฌอ"
"ตอนนี้ฉันก็ยังสาวอยู่ย่ะ"
"ลูกหนึ่งไม่สาวแล้วนะคะคุณน้า"
"แหม แกกับฉันก็อายุเท่ากันมั้ย ถ้าฉันแก่แกก็ต้องแก่ด้วยนั่นแหละมิลิน"
"แต่จะว่าไปแกดูไม่ค่อยโทรมเลยนะ ขนาดไม่ได้จ้างพี่เลี้ยง ฉันเห็นแม่ๆ คนอื่นนี่อดหลับอดนอนเลี้ยงลูกหัวฟูกันทั้งนั้น บางคนนะเวลาอาบน้ำยังไม่มีเลย" เป็นพลับพลึงที่สงสัย
"ก็..."
"ก็อะไร"
"เปล่า"
"เอ้า อะไรของแก มีอะไรจะพูดก็ไม่พูด" มิลินแหว
"ไปหาอะไรกินกันเถอะ กินเสร็จจะได้ช็อปปิงต่อเลยเพราะเด
