“ท่านแม่ทัพทายสิว่าลูกคนแรกของข้าจะเป็นองค์ชายหรือองค์หญิง ซู่จื่อมาก่อนเจ้าเขาทายแล้วว่าข้าจะได้ลูกคนแรกเป็นองค์ชาย” ลู่เคอตัวเห็นรองแม่ทัพซู่จื่อส่งยิ้มทักทายมาให้ “ส่วนท่านกู้ม่านเอ่อจินทายว่าเด็กที่ออกมาจะต้องเป็นองค์หญิง แล้วเจ้าล่ะคิดเห็นเช่นไร” องค์จักรพรรดิตรัสไป พระหัตถุ์ก็ตบบ่าขุนทหารคนสนิทไปด้วยอย่างเป็นกันเอง
“กระหม่อมไม่ใช่หมอหลวง กระหม่อมถนัดแต่เรื่องการศึก ยากจะคาดเดาได้ว่าพระประสูติกาลนี้จะเป็นองค์ชายหรือองค์หญิงพ่ะย่ะค่ะ”
“แม่ทัพลู่ท่านนี่เป็นคนเถรตรงไปเสียทุกเรื่อง จริงจังไปเสียหมด ไม่รู้จักมีอารมณ์สุนทรีย์เสียบ้าง เจ้าไม่รู้ก็คาดเดามาหากเจ้าเดาถูกข้าจะประทานถั่งเช่าให้เจ้านำกลับไปกินที่จวน”
“คราวที่แล้วฝ่าบาทก็ประทานถั่งเช่าให้กระหม่อมแล้ว ยังมีเหลืออยู่ที่จวนพ่ะย่ะค่ะ” ลู่เคอตัวไม่กล้าคุยโวว่าเขาไม่เคยใช้ ที่ได้รับพระราชทานไปก็แอบนำไปแบ่งให้รองแม่ทัพซู่จื่อที่ชอบนักห
