หมอจอมพลมองหน้าไอ้มดแดงที่หมอธีรกานต์เล่าให้ฟัง ชายหนุ่มออกอาการไม่พอใจที่เขาแย่งเก้าอี้นั่งแล้วคุยกับวราลี ปล่อยให้หมอนั่นยืนเป็นส่วนเกิน ไม่ใช่ไม่รู้จักมารยาท เขาจงใจกดดันคู่แข่ง ไล่ไอ้มดแดงกลับรังของมันไป
โปรดปรานเริ่มยืนไม่นิ่ง หมัดเขามันพร้อมจะวิ่งไปเสยหน้าคนมาใหม่ แต่ติดตรงที่เกรงใจวราลี
อาการนั้นไม่พ้นสายตาหมอจอมพล “เป็นอะไรครับ หรือว่ามดแดงกัด” แล้วหันไปมองหน้าวราลี “ลีน่าจะหาสเปรย์กำจัดมดกำจัดหมัดมาติดเอาไว้ในสำนักงานบ้าง ใครมาติดต่อถูกมดแดงกัดคันยุบยิบ ดูสิ คุณคนนี้สงสัยถูกมดกัด ยืนอยู่ไม่สุขแล้ว”
หากมองผ่านๆ น้อยคนจะคิดว่าจอมพลเป็นหมอ เพราะเขาเสียงดุ ยิ้มน้อยแต่ต่อยหนัก ลักษณะไม่อ่อนโยน ไม่สมกับอาชีพหมอ
ฟากโปรดปรานอุตส่าห์ลาพักร้อนทั้งที เพราะฉะนั้นอย่างไรวันนี้เขาก็จะไม่พลาด เขาต้องออกเดตกับวราลีให้ได้
โปรดปรานจึงตัดสินใจเดินหน้าอย่างไม่คิดมาก “ไม่ทราบว่านอกจากคุณหมา... เอ
