“ยัยพิช แกเป็นอะไรรึเปล่า” ปัทมาเห็นเพื่อนสาวมองไปที่ร้านอาหารหรู เธอจึงมองตามแล้วเธอก็เห็นฟรานติโน่กำลังนั่งอยู่กับคู่หมั้นและผู้หญิงสองคนนั้นน่าจะเป็นแม่ของทั้งสอง เธอก็มองหน้าของเพื่อนสาวที่เศร้าหมองลงอย่างเห็นได้ชัด เธอจึงถามออกไปด้วยความเป็นห่วงเป้นใยเพื่อนสาว
“เปล่านิแป้ง พิชจะเป็นอะไรได้ล่ะในเมื่อพิชกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกัน เขาจะทำอะไรกับใครมันก็เป็นสิทธิของเขา เราไปกันเถอะแป้ง พิชหิวข้าวแล้ว” พิชชาภาเอ่ยพูดไปก็ละสายตาไม่มองภาพบาดตาตรงหน้า ก่อนจะเดินตรงไปร้านอาหารที่ฟรานติโน่นั่งทานอยู่ เพราะเธออยากจะตอกย้ำตัวเองว่าเธอนั้นเป็นแค่นางบำเรอของเขาอย่าได้ริอาจไปรักคนอย่างเขาเด็ดขาด แต่ปัทมากลับคิดต่างออกไปเธอจึงชุดรั้งมือของเพื่อนสาวเอาไว้
“แกจะกินร้านนี้จริงเหรอยัยพิช ฉันว่าเราไปกินที่อื่นกันดีกว่าไหม แกจะมาทำให้ตัวเองเจ็บอีกทำไมกัน” ปัทมาเอ่ยบอกไป เพราะไม่เข้าใจว่าทำไมเพื่อนสาวถึงเลือ
