"ไปนวดกันที่เดิมนะคะ"
ปาลิดาบอกเช่นนั้นแล้วก็ดึงแขนคีรากรมาที่โซฟา เขานั่งพิงแล้วก็ถอนหายใจยาวๆ เหมือนเหนื่อยหน่าย
"ได้ยินเสียงทะเลาะกันหรือเปล่า ฉันกับพ่อเหมือนไฟกับไฟ เจอกันทีไร ทะเลาะกันทุกที"
"แป้งไม่ได้ตั้งใจแอบฟังนะคะ แต่ลืมปิดประตู ได้ยินชัดแจ๋วเลย"
เขาลืมตามามองเธอเพื่อจับผิด แต่เห็นเธอเล่าหน้าซื่อตาใสแล้วก็ขำพรืด...
"แปลว่าได้ยินทั้งหมดสินะ"
"ก็ได้ยินนะคะ แต่จับใจความไม่ค่อยได้ เพิ่งรู้ว่าคุณคิงมีครอบครัว"
"ฉันไม่ค่อยถูกกันหรอก ตอนอายุสิบสามพ่อทำผู้หญิงท้อง แม่ฉันตรอมใจตาย จากนั้นพ่อก็พาผู้หญิงคนนั้นเข้าบ้าน ฉันโกรธพ่อเลยออกมาอยู่ข้างนอก พ่อก็ทิฐิคิดว่าฉันจะกลับไปเองหากท่านไม่สนใจ แต่ฉันก็ไม่เคยกลับและเติบโตมาได้ไกลกว่าที่พ่อจะคาดคิด พอฉันสร้างตัวเองขึ้นมาได้จนเป็นฉันในวันนี้อยู่ๆ พ่อก็อุตริทำตัวเป็นพ่อที่แสนดียกตำแหน่งผู้บริหารให้" เขาเล่าให้ฟังโดยไม่ปิดบังอะไร...
"คุณยัง
