ปาลิดาออกมาทำงานนอกบ้านเมื่อไหร่เธอจะพยายามนัดโตมรหรือไม่ก็อวัศยามาเจอกัน หรือบางทีก็ไปพบเพื่อนหรือลูกค้ากลุ่มอื่นบ้างโดยมีบอดีการ์ดตามดูแลอยู่ห่างๆ ตลอด วันนี้โตมรผู้ซึ่งมีเวลาน้อยเหลือเกินแบ่งเวลาพักกลางวันมาพบเธอหญิงสาวจึงไปรอพี่ชายที่ร้านอาหารญี่ปุ่นใกล้ๆ ออฟฟิศเขา
"พี่ตาม... ทำไมตาแพนด้าอย่างนี้" สิ่งแรกที่เธอทักพี่ชายคือขอบตาของเขาที่คล้ำเหลือเกิน "เจ้านายพี่ใช้งานพี่หนักไปไหมเนี่ย"
"พี่ก็คิดอย่างนั้น ตอนนี้พี่แทบจะเป็นซีอีโอคนหนึ่งไม่ใช่หัวหน้าแผนกไอทีแล้ว" โตมรพึมพำ "นายให้งานเพิ่มมากเลย สงสัยจะมีแพลนทำอย่างอื่นเพิ่มเพราะกระจายงานของเขาให้คนอื่นเยอะขึ้น พี่เลยได้รับบางตำแหน่งเพิ่ม"
"โห ได้เงินเดือนเพิ่มหรือเปล่าคะ"
โตมรพยักหน้าหงึกหงัก วันก่อนเจ้านายเข้าออฟฟิศเขาเลยนำเงินที่ค้างไปคืนคีรากร เงินในพอร์ตเขาโตขึ้นเพราะปาลิดาโอนรายได้บางส่วนมาให้เขาเทรดด้วยจึงใช้หนี้หมดไว มันเป็นควา
