EP.2 การพบเจอ

750 Words

ตึกเช่า “ลิลลี่ วันนี้มึงจะไปรับงานอีกเหรอ” เบบี้ถามเมื่อเห็นเพื่อนสนิทกำลังแต่งตัวอยู่แบบจัดเต็ม “อืม วันนี้เสี่ยพาเพื่อนมาสองคน” ลิลลี่พูดราวกับเป็นเรื่องทั่วๆ ไป แต่เบบี้ที่ได้ฟังถึงกับตกใจจนดวงตาเบิกกว้าง “เชี่ย สวิง! ไม่พังหมดเหรอวะ” ลิลลี่ทำงานไซด์ไลน์เพราะแม่ของเธอป่วยเป็นมะเร็ง ต้องใช้เงินรักษาจำนวนมาก ส่วนเบบี้มีอาชีพรับจ้างเขียนงานต่างๆ ให้พวกนักศึกษารวยๆ ที่ขี้เกียจทำเอง ไม่ว่าจะทำรายงานหรือทำข้อเขียนแบบไหนเธอก็รับทำหมดทุกอย่าง คอนโดหรู “เบื่อว่ะอยากเอา” มังกรบ่นพึมพำขณะปัดนิ้วไปมาบนจอมือถือ “มึงนี้เเม่งขาดไม่ได้เลยนะ ฮ่าๆ” คีย์เอ่ยปากแซวพลางหัวเราะร่า “จัดมาดิกูขอสามนะ” ไนท์เห็นด้วยอย่างรวดเร็ว “มึงช่วยเบาได้ไหมวะ เอาทีห้องเเทบพัง” มังกรเหลือบมองไนท์ก่อนจะด่าออกมาอย่างอดไม่ได้ ม่านรูด เสียงร้องไห้สะอื้นดังเล็ดลอดมาจากม่านรูด ลิลลี่เสร็จงานพร้อมกับเงินห้าพันด้วยสภาพที่ยับเยิน “ฮัลโหลค่ะพี่” ลิลลี่คุยกับปลายสาย ผู้โทรเป็นพี่ที่รู้จักกัน อีกฝ่ายให้ลิลลี่ไปทำงานที่รับมาแทนเพราะปวดท้องหนักกะทันหัน เธอจึงรีบปาดเช็ดน้ำตาเตรียมทำหน้าที่หาเงินไปรักษาแม่ต่อ คอนโดหรู สาวสวยทั้งห้าคนกำลังยืนเรียงกันให้หนุ่มๆ ตรงหน้าเลือกเป็นคู่นอน “กูให้เลือกก่อนเลยที่เหลือกูเอา” ไนท์พูดด้วยรอยยิ้มจางๆ “กูไม่ได้สั่งแบบนี้มานี่หว่า” มังกรกระซิบไนท์ขณะชี้ไปทางลิลลี่ “งั้นกูเอาเอง” คีย์ส่ายหัวเบาๆ ก่อนจะพูดขึ้น ทั้งสามหนุ่มแยกกันเข้าห้องพร้อมกับสาวที่เลือก เสียงครวญครางดังลอดออกมาจากในห้องไม่ขาดสาย โดยเฉพาะห้องไนท์ที่ดูจะดังและเร่าร้อนกว่าห้องอื่นๆ เป็นพิเศษ ชั่วโมงกว่าผ่านไป “ไอ้ไนท์มันช้าตลอด เอาจนสลบไปแล้วมั้ง” มังกรบ่นอย่างไม่จริงจัง “เออ มึงไปก่อนเลยเดี๋ยวกูดูมันเอง” คีย์เอ่ยปากก่อนจะโบกมือลามังกร หลังจากมังกรกลับไปสักพัก ลิลลี่ก็เดินออกมาจากห้องด้วยท่าทางไร้เรี่ยวแรง “ลิลลี่กลับยังไงอะ?” คีย์หันไปถาม “แท็กซี่ค่ะ” ลิลลี่ตอบเสร็จบานประตูห้องไนท์ก็เปิดออกมาพอดี “เหอะ เหนื่อยว่ะ!!” ไนท์โยกคอเบาๆ คลายความล้า “ไปหาไรกินกัน จะได้ออกไปส่งน้องลิลลี่ด้วย” คีย์พูดพร้อมกับจ้องหน้าลิลลี่อย่างใจดี “เอ้าไอ้เหี้ยมึงจะไปส่งเพื่อ” ไนท์ขมวดคิ้วถามอย่างไม่เข้าใจ เป็นปกติที่เขาจะแก้ปัญหาด้วยเงินเสมอ ไนท์โยนเงินให้ลิลลี่เพิ่มอีกสามพันบาท เป็นค่ารถให้อีกฝ่ายกลับเองทันที “รีบกลับไปได้แล้ว รำคาญ” ไนท์เอ่ยปากไล่ “เดี๋ยวพี่ไปส่งเองดึกแล้ว” คีย์รีบพูดย้ำก่อนจะพาลิลลี่ลงไปขึ้นรถ ไนท์ได้แต่มองตาม ก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างแรง สุดท้ายเขาก็ติดรถไปด้วยแม้จะไม่ชอบใจเท่าไหร่นักเพราะโดนคีย์รบเร้า “ตึกกะหรี่” ไนท์โพล่งออกมา “พูดเบาๆ ดิวะน้องนั่งมาด้วยนะ” คีย์รีบหันไปปราม “ใครก็เรียกแบบนี้ ตึกนี้อะ” ไนท์ยักไหล่เบาๆ พอลงจากรถลิลลี่ก็ยกมือไหว้ขอบคุณก่อนจะเดินจากไป “อ้าวน้องลืมเป๋าตัง” คีย์โพล่งขึ้นมาเมื่อเห็นกระเป๋าใบเล็ก เขาจึงวนรถกลับไปหาลิลลี่จนเจออีกฝ่ายกำลังยืนอยู่หน้าตึกพอดี “เหนื่อยปะ..นี่เราซื้อขนมที่ลิลลี่ชอบมาด้วยนะไปกินกัน” เบบี้พูดขณะยกถุงในมือด้วยรอยยิ้ม “ขอบคุณนะ ถ้าไม่มีเบบี้ไม่รู้เราจะอยู่ไหวไหม ฮึก” ลิลลี่พูดออกมาทั้งน้ำตาคลอ เธอเหนื่อยมากจริงๆ ยังดีที่มีรอยยิ้มหวานของเพื่อนตรงหน้าคอยสร้างความสุขให้ “ใครวะสวยดี” คีย์หันไปถามไนท์ด้วยแววตาวาววับ สองหนุ่มจ้องมองเบบี้ในชุดสายเดี่ยวสีขาว เธอใส่ชุดนอนมารอรับลิลลี่เพราะความเป็นห่วง ไนท์หรี่ตาลง ก่อนจะเอ่ยด้วยรอยยิ้มร้ายกาจ “กูอยากได้ กูจะเอา!”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more