EP.5 ผู้ชายในฝัน...
1156 Words
ภายในผับ
“ดูน้องพริกจะชอบไอ้ไนท์มากเลยนะ เห็นเอาแต่นั่งชะเง้อรอ งั้นไอ้คีย์ เดียวน้ำกับเม มึงกับกูแบ่งกัน” มังกรหันไปบอกไนท์ที่นั่งอยู่ข้างๆ
“กูชวนน้องลิลลี่กับเบบี้มา กูต้องรับผิดชอบก่อน” คีย์บ่ายเบี่ยง พูดไม่เต็มเสียงนัก
มังกรหรี่ตามองจ้องคีย์อย่างสงสัย “มึงคงไม่หลงรักกระหรี่หรอกนะ!”
ยังไม่ทันที่คีย์จะได้พูดแก้ตัวอะไร เบบี้ก็เดินกลับมาที่โต๊ะพร้อมกับไนท์ที่เดินตามหลังเธออยู่ไม่ไกล
“เบบี้ไปไหนมา” ลิลลี่หันไปมองเบบี้สลับกับไนท์ระคนสงสัย
“เรากลับกันเถอะ” เบบี้ไม่ตอบคำถาม แต่ชักชวนเธอด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหอบแทน
ลิลลี่เม้มปากหันไปมองหน้าคีย์แล้วหันกลับมาหาเบบี้ด้วยแววตาที่เผยความลังเลใจ
“คือ...เกรงใจพี่คีย์อุตสาห์ชวนเรามา”
“ไอ้ไนท์ไปต่อคอนโดมึงนะ น้องพริกกับน้องน้ำและก็น้องเมจะไปด้วย” มังกรที่เห็นไนท์มาถึงก็หันไปบอกอย่างตื่นเต้น
“เอาดิ แล้วแต่พวกมึง” ไนท์ตอบกลับเสียงเรียบ สายตาเอาแต่มองจ้องเบบี้ที่นั่งคุยกับเพื่อนอยู่ไม่ไกล
“ไปกันหมดนี่เลยนะ” คีย์หันไปมองลิลลี่กับเบบี้ แล้วชักชวนพวกเธอทางสายตา ก่อนที่มือจะก้มพิมพ์ข้อความส่งไปหาลิลลี่
คีย์ : ไปด้วยกันนะ ถือว่าพี่จ้างนะ
“ไม่ไปเนาะ เรากลับกัน” เบบี้ที่เหลือบมาเห็นข้อความรีบพูดขึ้น พร้อมกับตั้งท่าจะลุก
“ไปหน่อยได้ไหม? พี่คีย์จ้างอะ” ลิลลี่อ้อนวอนพยายามกระซิบชวนเบบี้
เบบี้ถอนหายใจดังเฮือก ไม่รู้เวรหรือกรรมที่ต้องมาวนเวียนอยู่กับผู้ชายแบบนี้ จะพูดก็ไม่ได้เพราะกลัวลิลลี่จะเดือนร้อนเอา ไอ้พี่ไนท์บ้า
คอนโดหรู เวลาตีสองกว่า
“มาๆ ดื่มกันสาวๆ” มังกรพูดพร้อมกับยกแก้วเหล้าในมือแกว่งไปมาอย่างครื้นเครง ขณะที่ไนท์เอาแต่นั่งอย่างคนหมดแรง
“ขออาบน้ำได้ไหมคะ พอดีร้อน” พริกกัดปากเบาๆ พร้อมกับเอ่ยอย่างยั่วยวน
“ห้องไอ้ไนท์เลยจ้ะ” มังกรพูดพลางสงสัญญาณทางสายตาให้เพื่อนรัก
“พี่ไนท์ไปส่งได้ไหมคะ” พริกยั่วส่งสายตาออดอ้อนหนุ่มหล่ออย่างไนท์สุดฤทธิ์
ไนท์ไม่ตอบกลับอะไรเพียงแค่ลุกขึ้นยืน ก่อนที่ทั้งคู่จะพากันเดินหายเข้าไปในห้อง
เวลาตีสามครึ่ง
ไนท์เปิดประตูออกมาพร้อมกับบิดร่างกายคลายความเมื่อย
“เหนื่อยฉิบหาย” ไนท์พูดหลังจากยกแก้วเหล้าดื่ม
“น้ำกับเมสนใจไปอาบน้ำกับพี่ไหม” มังกรหันไปเล่นหูเล่นตากับสองสาวข้างๆ
“พี่คีย์ไม่อยากอาบบ้างเหรอคะ” เมหันไปถามคีย์อย่างออดอ้อน ภายในกลุ่มยั่วยวน พูดจาออดอ้อนออเซาะกันไม่ห่าง ต่างกับกลุ่มเบบี้ที่นั่งดื่มกันอยู่เงียบๆ เพียงสองคนราวกับไร้ตัวตน
“เรากลับกันเถอะลิลลี่ เดี๋ยวไก่ทอดจะมาละ” เบบี้วางแก้วในมือลงพร้อมกับเอ่ยชวน
“ไก่ทอดไร?” ไนท์ที่เพ่งความสนใจมาที่เบบี้อยู่ตลอด พอได้ยินก็หลุดปากถามอย่างสงสัย
“ไก่ทอดห้าบาท เบบี้ซื้อให้หมาจรจัดทุกเช้าค่ะ” ลิลลี่หันไปตอบแทนเมื่อเห็นเบบี้เอาแต่นั่งเงียบ
“สวยและใจบุญอีกนะ” คีย์ยิ้มพร้อมกับเอ่ยชม
“เออๆ เร็ว กูอยากอาบน้ำ” มังกรหันมาบ่นอุบก่อนจะลุกขึ้นยืน
คีย์ส่ายหัวเบาๆ ก่อนจะยืนตาม สุดท้ายทั้งคู่ก็พาสองสาวแยกคู่กันเข้าห้องไป
“อีนี่จะกลับเมื่อไหร่วะ นอนไม่ตื่นอีก” ไนท์พึมพำขณะมองไปที่ห้องตัวเอง นึกเคืองพริกที่ยังไม่ออกมาสักที
“ลิลลี่ๆ” เบบี้สะกิดแขนลิลลี่รัวๆ เมื่อเห็นว่าเธอเอาแต่เหม่อมองห้องที่คีย์เพิ่งเข้าไปพร้อมกับผู้หญิงคนอื่น
“ฮะ!?” ลิลลี่สะดุ้งเฮือก
ไนท์ที่เห็นแบบนั้นก็ฉวยโอกาสพูดชวนทั้งคู่ “ถ้าง่วงก็นอนนี่แหละ”
“ตกลงค่ะ” ลิลลี่ตกลงทันทีโดยไม่หยุดคิดแม้แต่เสี้ยววิทำเอาเบบี้ตกใจปนอึ้ง เพราะปกติลิลลี่มักจะหันมาถามเธอก่อนทุกครั้ง
เช้าต่อมา เวลาตีห้า
เบบี้กับลิลลี่พากันเดินออกมาจากคอนโดก่อนที่พวกไนท์จะตื่น
“เบบี้ ถ้าหากว่าเราชอบใครสักคนไปแล้ว เราจะเลิกชอบได้ไหมนะ” ลิลลี่พึมพำ ใบหน้าดูเศร้าอย่างเห็นได้ชัด
“แอบชอบใครเหรอ?” เบบี้ถามย้ำ ทว่ามีเพียงความเงียบจากอีกฝ่ายแทนคำตอบ
เช้าต่อมา มหาวิทยาลัย
“น้องชื่อเบบี้ใช่ไหมครับ?” รุ่นพี่ปีสามที่เบบี้ไม่รู้จักเดินเข้ามาทักด้วยรอยยิ้ม
“ใช่ค่ะ” เบบี้ตอบกลับด้วยรอยยิ้มตามมารยาท
“พี่ชื่อเต้นะ พี่ชอบน้องจัง ขอเบอร์ได้ไหม”
“ค่ะ” เธอให้เบอร์อีกฝ่ายไปง่ายๆ อย่างไม่ได้คิดอะไรมาก
“เบบี้ๆ พี่ไนท์มองมา” ลิลลี่สะกิดบอกเธอเบาๆ พลางส่งสายตาบอกทิศทางที่ไนท์กำลังยืนมองอยู่ไม่ไกลนัก
“ช่างปะไร เกี่ยวไรด้วย” เบบี้เบ้ปากก่อนจะหันไปมองแรงใส่เขา
“ลิลลี่วันนี้รับงานไหม” ระหว่างปะทะสายตา คีย์ก็เดินเข้ามาหาพร้อมกับเอ่ยถามลิลลี่เบาๆ
“ค่ะ” ลิลลี่ตอบรับพร้อมรอยยิ้มที่มากกว่าปกติ ทว่าคำพูดต่อมาทำเอาลิลลี่หน้าเสียทันที
“มังกรมันสนใจอะ” คีย์ยิ้มขณะที่เบนสายตาไปทางมังกร
“ได้ค่ะ” ลิลลี่ก้มหน้าพูดเสียงเบาอย่างไม่เต็มใจ ก่อนที่มังกรจะเข้ามาพาลิลลี่เดินออกไปตามข้อตกลง
“ไปทานข้าวกันไหม ไอ้ไนท์จะไปเย...สาวพี่ขี้เกียจไป” คีย์หันมาถามเบบี้ที่ยืนอยู่คนเดียวด้วยรอยยิ้ม
“ค่ะ” เธอหลุดปากตอบรับไปอย่างรวดเร็วจนห้ามตัวเองไม่ทัน เมื่อได้ยินว่าไนท์จะไปเอากับผู้หญิงคนอื่น ทั้งที่ใจจริงไม่ได้อยากไปกินข้าวกับคีย์เลยสักนิด แต่เมื่อรับปากไปแล้วก็ต้องไป
ร้านข้าว
“น้องไม่คิดจะขาย...เอิ่มใช่ไหม” คีย์กระซิบถาม
“ไม่ค่ะ แค่ช่วยลิลลี่เฉยๆ”
“ช่วยอะไรเหรอ?” คีย์เลิกคิ้วถามรายละเอียดอย่างสนใจ
“แม่ลิลลี่ป่วยต้องใช้เงิน ฉันเองก็เห็นเพื่อนที่มีอยู่คนเดียวเป็นทุกข์ไม่ได้หรอกค่ะ” เบบี้พูดออกมาจากใจจริง
คีย์ที่เห็นแบบนั้นก็เผยรอยยิ้มออกมา
“น่ารักดีจริงๆ เลยนะ เบบี้น่ะ”
เขายื่นมือมาหยิบเม็ดข้าวที่เลอะปากออกให้เธออย่างถือวิสาสะ ดูเป็นผู้ชายที่อบอุ่นมากจริงๆ นะ ผู้ชายคนนี้ที่ชื่อคีย์
- Writer
