คูเปอร์สบตาเธอเล็กน้อย ก่อนจะพาเดินตรงไปหากลุ่มผู้ใหญ่ที่ยังดื่มสังสรรค์กันสนุกสนาน
“พ่อครับ แม่ครับ”
เสียงทุ้มต่ำดังขึ้นเรียบๆ พร้อมกับคูเปอร์ที่โอบไหล่แอลลี่ไว้หลวมๆ
“ผมขอพาน้องไปนอนก่อนนะครับ ”
ทุกสายตาหันมามองแทบพร้อมกัน โดยเฉพาะลีโอที่ชะงักเล็กน้อย แววตาคนเป็นพ่อไม่วางใจนัก
“กะ ก็ไปสิ”
น้ำเสียงเรียบขรึมของลีโอเอ่ยขึ้น ทำเอาแอลลี่ที่พิงตัวอยู่กับคูเปอร์เม้มปากแน่น
“เอ๊ะ!!พี่ลีโอ พูดกับลูกให้ดีกว่านี้หน่อยสิ เดี๋ยวเด็กๆก็ไม่สบายใจหรอก นึกถึงตอนเรารักกันชอบกันบ้าง”
พอเห็นสามีใช้น้ำเสียงไม่ค่อยดี จูนก็เอ็ดสามีเบาๆ จนลีโอสำนึกผิดแทบไม่ทัน
“เอ้อ!!ก็พี่ห่วงลูกหนิ แก้วตาดวงใจแท้ๆ”
น้ำเสียงเขาเศร้าลงในทันที หันไปมองหน้าลูกสาวตาละห้อย
“มาให้ป๊ากอดทีลูก”
ลีโออ้าแขนรอลูกสาว แอลลี่เดินเข้าไปแล้วสวมกอดแนบแน่น อ้อมกอดที่อบอุ่นที่สุดตั้งแต่ลืมตาดูโลก
“หนูรักป๊านะคะ และรักมากๆด้วย”
ลีโ
