“กลับกันเถอะ วันนี้ฉันมีงานที่ต้องทำด้วย”
เธอบอกเขาหลังจากเก็บโต๊ะเสร็จ
“อืม พวกมึงจะกลับตอนไหน กลับพร้อมกันเลยป่ะ”
และเขาก็หันไปถามเพื่อนๆต่อ
“ไปดิ ”
แอลลี่เดินตามเขามาเงียบๆ ไม่ได้พูดอะไรอีก
เพราะแค่มองหน้ากับเขาใจก็ว้าวุ่นไปหมด
ปึก!!~~
“โอ้ย!!พี่จะหยุดเดินทำไมไม่บอก”
แอลลี่โวยวายเมื่อหน้าผากเล็กชนเข้ากับแผ่นหลังแข็งของเขาอย่างจัง จนเธอต้องลูบหน้าผากเบาๆบรรเทาความเจ็บ
“แล้วทำไมไม่ระวังหละ เจ็บรึเปล่า”
แต่แทนที่เขาจะดุเธอแต่ไม่เลย เขาหันกลับมาแล้วจับที่หน้าผากเธอเบาๆ เหมือนดูว่าเธอเจ็บมากน้อยแค่ไหน ตาคมจ้องที่หน้าผาก แต่เธอกลับจ้องหน้าหล่อเขาแทน เขาหล่อ หล่อมาก ‘แต่เขาเป็นพี่ชายเธอนะแอลลี่’
“อะ เอ่อ คือ ฉันไม่เจ็บแล้ว ”เธอรีบก้มหน้าแล้วรีบเดินไปที่ประตูรถ คูเปอร์มองดูแล้วได้แต่ยิ้มขำ
“ยะ ยิ้มอะไรรีบเปิดรถสิ”
เธอหันมาแหวใส่แก้เก้อเขินหนึ่งที
“ตลกเธอหนะสิ นั่นมันฝั่งคนขับน
