“เฮ้อ!! ทำไมนอนไมหลับละเนี่ย”
แอลลี่พลิกตัวไปมา ตี1แล้วแต่นอนไม่หลับ
ไถมือถือจนเจ็บตาไปหมดแล้ว ก็ไม่หลับอยู่ดี
“เฮ้อ!!ไปกินน้ำดีกว่า ”
เธอเปิดไฟฉายจากมือถือ เดินฝ่าความมืดไปยังตู้เย็น
กุกกัก~~ กุกกัก~~
“หืม กินโยเกิร์ตด้วยดีกว่า”
แอลลี่พึมพำกับตัวเองเบาๆ ขณะหยิบขวดน้ำจากชั้นในตู้เย็น แล้วเลื่อนมือไปหยิบโยเกิร์ตรสสตอเบอรี่ถ้วยโปรดอีกด้วย
เธอยืนอยู่กลางครัวที่มีแสงไฟจากตู้เย็นส่องสว่างอยู่เพียงลำพัง
บรรยากาศเงียบสงบในตอนตี1กว่าๆ ทำให้ได้ยินแม้กระทั่งเสียงตู้เย็นทำงานเบาๆ
เมื่อได้ทั้งน้ำและโยเกิร์ต เธอก็ปิดประตูตู้เย็นอย่างแผ่วเบา แล้วหมุนตัวจะเดินกลับเข้าห้อง
แต่—
“กรี๊ดดดดดดดดดดด!! ผีหลอก!!!”
โยเกิร์ตกับขวดน้ำในมือ หล่นกระเด็นลงพื้นกระจัดกระจาย
เมื่อเธอหมุนตัวกลับมา แล้วเจอร่างสูงของใครบางคน ยืนอยู่ข้างหลังท่ามกลางความมืด
ไม่มีเสียงไม่มีการขยับตัว ยืนเงียบๆแบบ ผีเป๊ะ!!
“แอล
