“มีแฟนแล้วมันยังไง เลิกคบกับมันซะ”
เขาเสียงเข้มขึ้นอีกครั้งทันทีที่ได้ยินว่าเธอมีแฟนแล้ว
แอลลี่ถอนหายใจ หงุดหงิดไม่แพ้กัน
“ทำไมต้องเลิก พี่ไม่ใช่เจ้าชีวิตฉันนะ”
“ก็เธอมีผัวแล้วนี่ไง! ทำไมเข้าใจอะไรยากแบบนี้วะ!”
เสียงเขาเครียดจัด ดวงตาดุราวกับจะเผาเธอให้มอดตรงหน้า
“ไม่ใช่ซักหน่อย!”
เธอแย้งทันควัน พลางเบือนหน้าหนี ไม่อยากมองแววตาเอาแต่ใจนั่นอีกแล้ว
“ไปอาบน้ำเถอะ ใจเย็นแล้วค่อยมาคุยกัน”
“ไม่อยากคุยอะไรทั้งนั้นแหละ!”
เธอยืนกราน
“บอกแล้วไงให้ลืมๆมันไป!”
“เฮ้อ…”
เขาถอนหายใจแรงแบบคนหมดความอดทน สมกับเป็นเธอเอาแต่ใจไม่เปลี่ยน
“ไปอาบน้ำเถอะ จะได้เลิกทะเลาะกันซักที”
แอลลี่เม้มปากแน่น ก่อนจะค่อยๆ ขยับตัวลงจากเตียงอย่างไม่สบอารมณ์
แต่ยังไม่ทันยืนได้เต็มเท้า
พรึบ!
“อ๊ะ…อ๊าาา!”
ขาเธออ่อนปวกเปียกทันที ร่างเล็กทรุดลงไปกับพื้นในพริบตา
“แอลลี่!”
คูเปอร์รีบเข้ามาประคองขึ้นจากพื้นอย่างเร็ว
