อินเดินไปแล้ว คูเปอร์นั่งทานอาหารต่ออย่างจงใจ แอลลี่หรี่ตามองเขาอย่างจับพิรุจ
สองคนนี้ต้องมีอะไรกันแน่ๆ
“มองอะไร”
เขาจะเลิกสนใจอาหาร แล้วเงยหน้าขึ้นมาถามเธอ
“พี่กับผู้หญิงคนเมื่อกี้ดูแปลกๆ เธอเป็นใครบอกมา”
แล้วแอลลี่ก็ทำตัวเป็นนักสืบตามหาความจริง
“อยากรู้ไปทำไม เป็นอะไรกันแล้วมันเกี่ยวอะไรกับเด็กอย่างเธอ”
เขาตอบอย่างไม่ใส่ใจ แล้วก้มกินข้าวต่อ
“เอ้า!!~~ก็ฉันอยากรู้หนิ ทำไม!!หรือพี่กับเธอทะเลาะกันอยู่ หรือเธอทิ้งคนปากเสียแบบพี่ หรือเธอมีคนอื่นเพราะสวยเลือกได้”
“หุบปากของเธอซะ ถ้าไม่รู้อะไรก็อย่าพูดมั่วๆถึงอินอีก”
ครั้งนี้เขาพูดจริงจังขึ้น น้ำเสียงเกรี้ยวกราดขึ้นมาทันที จนแอลลี่หน้าเจื่อน น้ำตาคลอเบ้าหน้าชาไปหมด
“ฮึก!!ทำไมต้องตะคอกด้วย แค่ถามก็ตอบ”
แอลลี่น้ำตาไหลอาบแก้ม รีบลุกจากโต๊ะอาหารแล้วเดินหนีไป
“เฮ้อ!!”
คูเปอร์วางช้อนแล้วรีบเดินตามไปติด
หมับ!!
“จะไปไหน”
มือหนาคว้าข้อ
