“โอเค งั้นพี่กลับแล้วนะ ไว้เจอกันวันเปิดเทอม”
ภูภัทรยิ้มให้ ก่อนยกมือลาน้องสาวที่ยืนส่งอยู่หน้าร้าน
“สวัสดีค่ะ สวัสดีนะคะพี่คิม พี่ธีร์”
มือเรียวเล็กยกไหว้อย่างน่ารัก พร้อมส่งยิ้มกว้าง
“บ๊ายบายครับน้องแอลลี่”
ธีร์ธัชยกมือโบกเบาๆพร้อมยิ้มตาหยี
“แล้วเจอกันนะครับ”
วาคิมทิ้งท้ายก่อนขึ้นรถไปพร้อมธีร์ธัช
แอลลี่ยืนมองรถที่แล่นออกไปด้วยรอยยิ้มบางๆ ในใจยังตื่นเต้นไม่หายกับการพบปะพี่ๆที่ดูอบอุ่นและเป็นกันเองเอามากๆ
“ให้มันน้อยๆหน่อย เป็นผู้หญิงนะ”
คูเปอร์ยืนกอดอกมองอยู่นานพูดขึ้น
แอลลี่หันกลับมาทำหน้ามุ่ยใส่เขาทันที
“ผู้หญิงแล้วยังไง ฉันแค่ยิ้มป่ะ ไม่ได้เก็บเสื้อผ้าไปอยู่กับพวกพี่ๆซักหน่อย”
เธอตอบอย่างไม่ใส่ใจ
“แล้วจะยืนอีกนานป่ะ ไม่กลับรึไง”
“เดี๋ยวก่อน พาไปถ่ายรูปตรงนั้นก่อน”
เธอบอกเขาเสียงอ้อน ตอนอยู่ในร้านก็เกร็งพี่ๆ ไม่กล้าถ่ายรูปด้วยซ้ำ
“ถ่ายอะไรของเธออีกวะเนี่ย”
คูเปอร์ขมว
