“ทะ ทำไมต้องจับมือ”
เธอถามเสียงเบาไม่กล้าสบตา
“อยากจับ มือเธอนุ่มดี ”
คำตอบของเขามันกวนประสาท แอลลี่อยากดึงมือออกแต่ก็ถูกเขาจับแน่นขึ้น
“พี่ทำแบบนี้ทำไม ฉันไม่พิศวาสคนที่แกล้งฉันมาเป็นสิบๆปีหรอกนะ ”
เธอรวบรวมความกล้าแล้วพูดกับเขาไปตรงๆ
“แล้วพี่จะคอยดู ในมหาลัยสาวๆกรี๊ดพี่สนั่น
เธอจะไม่หวั่นไหวบ้างให้มันรู้ไปสิ”
แอลลี่ถึงกับเบ้ปาก วันก่อนยังพูดอยู่เลยว่าเธอหลงตัวเอง เขาต่างหากที่หลงตัวเอง พอกลับมาถึงคอนโด แอลลี่รีบลงจากรถแล้วเดินลิ่วมาที่ลิฟต์ คูเปอร์จอดรถแทบไม่ทันรีบเดินตามเธอมาติดๆ
“ยัยแสบ!!~~รอด้วย ”
แอลลี่ถอนหายใจแรง เขยิบไปยืนที่มุมลิฟต์
แต่คนหน้าด้านยังขยับมายืนใกล้ๆ ไม่พอยังโอบเอวเธออีก
“นี่!!ถ้าจะยืนติดขนาดนี้ พี่สิงฉันเลยไหม”
เธอทำหน้าเซ็งสุดๆ
“ได้เหรอ อยากสิงอยู่เหมือนกันแหละ”
แอลลี่กรอกตามองบน
“พี่สมองกลับรึไงพี่คูเปอร์ เขยิบออกไปเลย”
แต่เขาคงฟังเธอหรอก เห
