“พี่เห็นว่าอะไรเป็นอะไร ไม่ได้ตาบอดเสียหน่อย”
“อุ๊ย! อื้อ...” เธอถูกกระชากเข้าหา ก่อนที่เขาจะบดจูบลงมาหาอย่างหนักหน่วง
รัตนปาตีทุบอกทุบแผ่นหลังของเขาอย่างตกใจ ยิ่งเธอดิ้นต่อต้านเขาก็ยิ่งบดจูบจนปากเธอเจ็บแสบไปหมด หญิงสาวกรีดร้องเสียงหลงเมื่อเขาจับเธอขึ้นสวมครอบบนตัวเขา มือน้อยๆ ทุบบ่าของเขาระรัว ทั้งเจ็บทั้งเสียวเมื่อเขาโยกร่างเธอให้กระแทกบนตัวเขา
“ทีกับผัวตัวเอง ทำเป็นดีดดิ้น กับผู้ชายอื่น หัวเราะ ยิ้มหวานให้มันแบบนี้ หมายความว่าไง”
“พี่ใหญ่ป่าเถื่อน ข้าวหอมไม่ชอบแบบนี้” เธอร้องไห้สะอึกสะอื้น ทั้งตกใจทั้งหวาดกลัวเขาจับขั้วหัวใจ เธอไม่เคยเห็นมุมนี้ของเขามาก่อน
เขาเป็นคนโมโหร้ายมาก!!!
“ข้าวหอมเจ็บนะคะ ฮือๆๆ”
“เจ็บแล้วจะได้จำ ไม่ต้องมาบีบน้ำตาร้องไห้ให้พี่สงสาร” ดูเขาพูดเข้า เขาหาว่าเธอบีบน้ำตา รัตนปาตีออกแรงดิ้นอีก แต่ดิ้นไปไหนไม่รอดจากตักของเขา นำทัพกระแทกกายขึ้นมาในขณะที่รวบเอวของเ
