ร่างกายนี้เข้ากับเขาได้ดีมาก ไม่เคยมีเซ็กซ์กับใครแล้วถูกใจแบบนี้มาก่อนเลย
ปลายนิ้วเกลี่ยเส้นผมให้ออกไปจากใบหน้าสวย พิภูไล่มองเสื้อสายเดี่ยวที่มันดูเหมาะกับเด็กคนนี้ชะมัด ไหนจะกระโปรงนี่อีก ไม่คิดเลยว่าบลูจะดูสวยมากในชุดแบบนี้ มันกำลังทำให้เขาคิด…
หรือจะซื้อมาเพิ่มอีกดีนะ
[กลับบ้านบ้างได้ไหมอะ มีแฟนเหรอ]
“วุ่นวาย”
[ไม่รู้แหละ เย็นนี้กลับมากินข้าวที่บ้านเลย ไม่งั้นแม่จะบุกไปถึงคอนโด]
“ไม่ต้องมา”
[เนี่ยๆ มีแฟนแน่ๆ แม่! พี่ภูมีแฟน]
ปลายนิ้วกดวางสายเมื่อน้องสาวโทรมาโวยวายจนแสบหู ไอ้ไฟที่ได้ยินบทสนทนาเหล่านั้นถึงกับหัวเราะออกมาด้วยความชอบใจ
“ยัยจิ๋วก็พูดถูกนะ มึงเหมือนคนมีแฟน”
“มันอะไรยังไงวะ เสือสิ้นลายเหรอไอ้ภู”
“หมาป่าสิ้นลายมากกว่า อีทรงนี้คงหลงเขามาก”
พิภูไม่สนใจเสียงเห่าหอนของเพื่อนแม้แต่น้อย ทันทีที่อาจารย์สั่งงานเสร็จแล้วเดินออกจากห้อง เขาก็เก็บของเตรียมกลับคอนโดเช่นเดียวกัน
